Władza ojca

[Malwina]

Na przystanku w centrum miasta
dzieje się bezprawie,
starszy facet bije dziecko,
przygląda się gawiedź.

Chłopiec płacze i ucieka,
w końcu się przewraca,
a gość ciągnie go po ziemi,
krzyczy coś, ma kaca.

Ludzie stoją przerażeni,
mijają minuty,
w końcu ktoś przytomny mówi,
coś pan tak okrutny!

Jestem ojcem, moje dziecko,
możliwe, że piłem.
Chłopak bardzo jest uparty,
dlatego go biję.

Bardzo smutna rzeczywistość
i całkiem prawdziwa,
dziecko chore, ponoć autyzm,
czyli mały "dziwak".

Jaki koniec tej historii?
Nie umiem powiedzieć,
może ktoś zareaguje,
ojciec pójdzie siedzieć.
Kraków 11.04

[barteczekm]

Przyciągnął mnie tytuł przede wszystkim a dalej jeszcze bardziej zainteresował wiersz.(tytuł okazał się tylko i aż dobrym wstępem) Jest on według mnie refleksją na temat rzeczywistości a jednak w takich a nie innych czasach trochę postulatem politycznym (taki to mój odbiór ale może to osobiste skrzywienie). Pomijając kontekst to godna pozazdroszczenia umiejętność - nie złamać się, nie wejść w białe, wolne wiersze a udoskonalać te właśnie rymowane. Dobre a nawet bardzo dobre. Wskazuje na jedno - jesteś zaprzyjaźniona i to mocno ze słowem, rytmiką i tym co jak widać świadomie wybrałaś. Wręcz kształtujesz i wyznaczasz drogę.

[Leon Gutner]

Mal ja wolę twoje tkliwe kobiece strofki na tematy damsko męskie ale i tutaj zajrzałem z przyjemnością.

Z ukłonami L.G.

[Malwina]

Musiałam to napisać, jako zapis chwili,wczoraj byłam świadkiem zdarzenia:)Okrutna proza życia.

[Henryk VIII]

Podzielam wzburzenie; bolą mnie takie sytuacje - boli i Twój wiersz.
H8

[tabakiera]

Opisujesz konkretną sytuację, wierszem zaprotestowałaś przeciwko złemu traktowaniu chorych dzieci.
Jeśli o mnie chodzi, troszkę bym dopracowała wiersz,np. wyeliminowała powtórzone "się" i "bardzo". Słowa ojca napisałabym kursywą.

"Chłopiec płacze i ucieka,
w końcu się przewraca,
a gość ciągnie go po ziemi,
krzyczy coś, ma kaca." - w tej strofie opisujesz zachowanie opiekuna. Kac wydaje mi się jedną z przyczyn zachowania, więc wolałabym:
"krzyczy, bo ma kaca".

Słowa ojca wydają się bardzo spokojne. Nie sadzę, żeby tak cierpliwie tłumaczył gawiedzi, ale wszystko jest możliwe...

Pozdrawiam.

[Koleś]

Zakończyłbym znakiem zapytania, bo ostatnie dwa wersy są chyba pytaniem retorycznym.

Poezja publicystyczna i w pewnym sensie, zaangażowana, bo autorka nie tylko opisuje na zimno sytuację, ale też wyraża swoje zdanie (na szczęście, nie dosłownie).
Nie wszystkie rymy mnie przekonują, niektóre są trochę ograne (przewraca-ma kaca), ale zdecydowana większość mi się podoba. Ładnie poprowadzony fabularny zarys, wbrew pozorom, jest to dość trudne w wierszach rymowanych, ale Ty poradziłaś sobie z tym doskonale.

To publicystyka, więc nie ma co kombinować z formą, dlatego bardzo mi się podoba to, że napisałaś ten wiersz w prostym, klasycznym układzie czterowersowym i nie kombinowałaś z rytmem, bo tutaj czytelnik musi skupić się na treści, a nie na niuansach warsztatu poetyckiego i którymś tam dnie i przesłaniu ukrytym między wersami.

Ja to kupuję.
Pozdrawiam.