Jaskiś zbędnik

[Napoleon North]

wymienił zamki od wschodu
na zachód otworzył okno
w samo południe o północy
zapiszczał niczym mysz
bezradnie pchająca się
do ust kota

nasycił się bólem utkanym
z słów matki
wyczatował chwilę
by iść w ślad za kamieniem węgielnym
z pieca wydobytym
niezbyt mi znanym
ale pokochanym

bo wolność to nie słowo
to wieczność

[em_]

- wolność to nie słowo to wieczność - coś w tym jest na pewno

[pallas]

Tytuł ciekawy. Na pewno jestJakiś zbędnik lub niezbędnik, który jest nie potrzebny. Myślimy, że mieć więcej oznacza być wolnym, ale tak naprawdę to nie jest potrzebne. Wolność jest tu i teraz, i będzie trwać, nikt jej nie daje. Ona po prostu istnieje i każdy nią obdarzony. Każdy się gdzieś pcha i każdy coś zamyka, a wolność nie na tym polega więc na czym? Może po prostu na tym, że człowiek stawia sobie mur za pomocą paragrafów i innych rzeczy, a to jej nie zapewni. Ona po prostu jest i my ludzie powinniśmy to widzieć, lecz nie widzimy albo nie chcemy wiedzieć o niej, bo to co wydaję się proste, tak naprawdę jest trudne i może dlatego obrasta w ten Jakiś zbędnik lub też ich mnogość.

Piotr

[tabakiera]

Tytuł jest bardzo ciekawy, pierwsza strofa również.
Kocie usta zmieniłabym na paszczę lub mordę. Chyba, że celowo używasz tego słowa, bo przecież nie o zwierzę chodzi. Jednak mi usta do kota bardzo nie pasują.

W drugiej strofie zgrzyta bliskość rymów gramatycznych "znanym-pokochanym". W pierwszym wersie masz jeszcze "utkanym", ale dzięki sporej odległości nie przeszkadza.
Sporo tu motywów związanych z domem rodzinnym - matka, piec, węgiel. Mam wrażenie, jakby peel nie doznał jego ciepła, co odkrywa wersem "niezbyt mi znanym". Dużo tu słów na końcach wersów z końcówką "ym", co szpeci tekst.
Ta strofa ma potencjał, ale popracowałabym nad nią.

Puenta do mnie przemawia.

Pozdrawiam.