myśli napoczęte

[Alga]

spotkałam tego kto zasypuje myśli makiem jak ciszą
wie kiedy najlepiej je łapać w pół drogi po policzku
usiadł i uczył mnie jak ostrzyć stalówkę
i prowadzić ją z zamkniętymi oczami

obudził mnie brak pamięci
chwilę balansowałam na wąskim murze za który
odchodzi nocne rozumienie

a słowa aksamitne i słone
nadal rozbijają się o szorstką niechęć kartki

[lczerwosz]

obudził mnie brak pamięci
chwilę balansowałam na wąskim murze za który
odchodzi nocne rozumienie

dla mnie chowa się tylko
masz dużo fajnych, nie wiem, jak je nazwać, związków wyrazowych, które zaskakują, to rodzaj dowcipu, ale nie do śmiechu. Bardzo.

[Alga]

Dziękuję, Leszku. Cieszy Twój odbiór.
Jednak nie chowa, lecz znika bezpowrotnie. Ta oczywistość senna, do której nie sposób powrócić w dzień.

Pozdrawiam, dziękując, że czytasz

[alchemik]

Tak właśnie zrozumiałem Twój wiersz.
Oczywistość senna.
Ta przestrzeń, gdzie zrozumiałe są związki nieoczywiste.
Gdzie uczucia i emocje krystalizują się, przybierając różnorakie formy i postacie.

Chciałoby się zaczerpnąć to wszystko w garść i przenieść do dnia.
Pozostają tylko oderwane reminiscencje.
Czucie i zrozumienie zamierają.
Mimo to, chwytasz, to co pozostaje z mozołem zapisując na kartach.

Jesteś świetną poetką, Alga.
Interesujący jest sposób wynikania jednej metafory z drugiej.

Pozdrawiam
Jurek

[biegnąca po fali]

G e n i a l n y wiersz!!! Jestem pod ogromnym wrażeniem

Pozdrawiam.

[AS...]

ładny wiersz;
ale każdy wiersz ma dwa elementy: poezję i zapis;
poezja w Twoim wierszu świadczy o niebanalnej Autorce;
z zapisem jest gorzej...

najczęstsze błędy, jakie popełniamy materializując utwór
to zgrzytająca gramatyka i brak spójności tekstu;
na dalszy plan schodzą takie elementy jak wersyfikacja
oraz interpunkcja;
poezja nie ma nic wspólnego z zapisem:
bo to jest tak, że Beethoven zawsze będzie piękny,
ale nie jest wszystko jedno czy słuchasz go z wież Hi-Fi,
czy z charczących głośników w jakiej pijackiej knajpie;
zapis ma duży wpływ na jakość wiersza;

a u Ciebie już w pierwszym napotyka się na kontrowersję:
"tego, kto zasypuje" czy "tego, który zasypuje"?
nie wiem, która forma jest poprawna (a może obie?)
ale u czytelnika już powstaje wątpliwość,
czy to pianista sknocił kawałek, czy gra na rozstrojonym
instrumencie;
lepiej jest utwór zredagować tak, żeby nie wpędzać odbiorcy
w gramatyczne rozterki, bo możesz mieć i takich czytelników,
którzy o gramatyce nie mają zielonego pojęcia;
ostatnio jestem oblatany w rozbiorze zdań,
ale nie zaryzykowałbym polonistycznej analizy
czterech pierwszych wersów;

o spójności wiersza pogadamy innym razem
(o ile będziesz chciała)
i istnieje także coś takiego jak spójność gramatyczna,
ale gramatyczne zgrzyty - jak pękająca struna -
potrafią skutecznie rozbić inne rodzaje spójności
stosowane w wierszach;
a więc redakcja tekstu - na początek;

pozdrowienia

[alchemik]

Ja nie mam takiego oka do zapisu, jak AS.
W dobrych wierszach najpierw wchłaniam poezję.

Jednak zauważam teraz niektóre niedociągnięcia gramatyki i stylu.
Faktycznie kto w pierwszym wersie to błąd gramatyczny. Powinno być który.
Powtórzenie zaimków je i ją w pierwszej zwrotce. Przy czym pierwsze je może zostać, ale nie w związku je łapać, tylko łapać je.
ją w ostatnim wersie pierwszej zwrotki można po prostu wywalić.

Jeżeli użyjesz słowa który w pierwszej zwrotce, to już w drugiej przydałoby się go uniknać w jakiś sposób. W jaki? To do przemyślenia.

Jurek