piersi matki

[Patka]

Ja rozumiem Hosannę. Nie każdy potrafi wyzbyć się poczucia wstydu, gdy musi zajmować się schorowanym człowiekiem, nawet jeśli to ktoś z jego rodziny. To nic dziwnego i złego. Sama w poprzednim roku trochę pomagałam przy chorej babci (po udarze), mam więc na świeżo w głowie różne, mniej lub bardziej intymne sytuacje. Co prawda nie uczestniczyłam w myciu, ale gdybym miała, też pewnie czułabym się niezręcznie.

[ELKA]

Hosanno, razi mnie w wierszu, to fakt.

Rozumiem jednak teraz Twoją sytuację, staram się zrozumieć, bo ja nie bałam się mojej mamy, nawet przez myśl mi nie przeszło, żeby się bać... kochałam ją. Szczerze mówiąc w niczym mi nie przeszkadzało zmarszczone ciało, nie przerażał widok, to była moja mama i już. Może ja jestem prosta i tak właśnie kochałam; prosto i bez zastrzeżeń.

Teraz, to Ci współczuję... i przepraszam, że jestem taka niedelikatna. Wybacz.

Pozdrawiam.elka.

[Alek Osiński]

na początku
nie ma nic piękniejszego
słodszego i bezpieczniejszego
nic co wyraźniej przypomina najstarszy rytm
ogrzewa
karmi
łączy

a może to jest właśnie Hosanno największy
problem, może trudno nam pogodzić źródło
życia z wyschniętą studnią i stąd ten opór.

Przychodzi jednak czas, że potrafimy
zrozumieć i docenić.

[em_]

Pierś matki jest zawsze wymowna.
Opisałaś to prostotą, co jest tu na duży plus.
Wiersz piękny,
pozdrawiam

[Hosanna]

Patko dziękuję za współ-czucie, raźniej gdy dzielimy podobne lęki czy

Elka - każdy inaczej czuje , ponadto czasem przekracza się lęk nie dając mu prawa głosu ale to nie znaczy że tam go nie ma
Wierzę że kochałaś swoja mamę równie mocno jak ja moją , i myślę że to wspaniałe że potrafiłaś z miłością dotykać ją, myć czesać po śmierci bo nie każdy to potrafi. Lęki zakorzenione są w instynktach, czasem biorą w posiadanie i paraliżują .

Alku - zgadzam się - ten kontrast jest taki ... przepastny
Zawiera głębie czyjegoś życia a w przypadku mamy całe nasze istnienie od poczęcia
To nasz początek umiera

Ten wiersz to próba oddania hołdu całości
Próba wzięcia w siebie całości

matki

Trudno wziąć w całości kogoś
Najłatwiej własne dziecko a i to z czasem gdy ta całość się wylania pełni coraz trudniej

ale ja czuję że powinniśmy do tego dążyć

że to przyniesie nam dobro

dlatego śmiem się dzielić tak istotną i intymna częścią ewolucji mnie

Dodano -- 29 maja 2016, 14:20 --

em
bardzo dziękuję
to dla mnie trudny wiersz
i uwierz mi że gdy go pisałam płakałam

ale nie dzielę się nim jako żalem i bezradnością
jestem dumna że wciąż przekraczam własne granice
choćby w wyobraźni
która jest darem

[Lucile]

nie dzielę się nim jako żalem i bezradnością
jestem dumna że wciąż przekraczam własne granice
choćby w wyobraźni
która jest darem

doskonale Cię rozumiem Hosanno.
Wiersz poruszył we mnie własne, czułe, bolesne i jeszcze niezabliźnione rany.
Dla mnie w gatunku, który leczy oraz wyzwala. Dziękuję

pozdrawiam

[Hosanna]

Lucile
ten wiersz ale też komentarze do niego, uzmysławiają mi jak wiele niby osobnych lęków razem z innymi dzielimy
ile mamy wspólnych tajemnic
miejsc w duszy intymnie bezbronnych

dziekuję za komentarz

[eka]

ten wiersz ale też komentarze do niego, uzmysławiają mi jak wiele niby osobnych lęków razem z innymi dzielimy
ile mamy wspólnych (...) miejsc

Poezja dla tych miejsc jest bezcenna.

[Hosanna]

eka - myślę nad tym co napisałaś i chyba naprawdę tak tak jest
poezja próbuje powiedzieć często o niewypowiedzianym żadnym innym sposobem