Quaerens spiritus aquam vivam

[alchemik]

Z dłonią nad czołem i choć ze świecą w ręce,
w poszukiwaniach błądzę.

Zza horyzontu nadpełzły brzemienne obłoki.
Szukam zieleni, szukam potoku,
wypatruję.
Z brzuchatych chmur sypnęła biel,
znów pomyliłem pory roku.

W swojej wędrówce pierś napełniam tęsknie.
Zapach żywiczny... pamiętam?
Nie, już zapomniałem.
Ten tutaj też jest piękny,
tylko zatruty, ciężki, miejski.

Gdzież leśne ostępy?
To miasto
i znów pomyłka miejsca.

Chodzę po świecie i szukam studzienki,
wody krynicznej rozcieńczony błękit.
Ja poszukiwacz błądzę,
czy odnajdę źródło?

Wodociągi mi grają durną swą piosenkę.
Wciąż szukam wody baśniowej, żywej.
Błądzę latami, gdzie żar i spiekota.

Wodociągi staccato!

A żywa woda?
Cóż,
to nie ta epoka.

[Marcin Sztelak]

Dobry wiersz, chociaż myślę, że to ironiczny stosunek do pewnej epoki, a może epok z niego wypływa, być może to tylko mój odbiór, ale ja tą ironię czerpię pełnymi wiadrami. Natomiast brak interpunkcji, szczególnie przy obecności pytajników i wielokropka wierszowi nie służy, kropami i przecinami można by tu jeszcze lepiej zagrać.

Pozdrawiam.

[alchemik]

Napisałem go, Marcinie, w dwóch wersjach.

Z dłonią nad czołem i choć ze świecą w ręce,
w poszukiwaniach błądzę.

Zza horyzontu nadpełzły brzemienne obłoki.
Szukam zieleni, szukam potoku,
wypatruję.
Z brzuchatych chmur sypnęła biel,
znów pomyliłem pory roku.

W swojej wędrówce pierś napełniam tęsknie.
Zapach żywiczny... pamiętam?
Nie, już zapomniałem.
Ten tutaj też jest piękny,
tylko zatruty, ciężki, miejski.

Gdzież leśne ostępy?
To miasto
i znów pomyłka miejsca.

Chodzę po świecie i szukam studzienki,
wody krynicznej rozcieńczony błękit.
Ja poszukiwacz błądzę,
czy odnajdę źródło?

Wodociągi mi grają durną swą piosenkę.
Wciąż szukam wody baśniowej, żywej.
Błądzę latami, gdzie żar i spiekota.

Wodociągi staccato!

A żywa woda?
Cóż,
to nie ta epoka.


To, która wersja jest lepsza?

[Marcin Sztelak]

Dla mnie zdecydowanie ta z interpunkcją dającą czas na przystanek, zaczerpnięcie oddechu.

[alchemik]

Zdaję się, Marcinie, na twoje widzenie niektórych wierszy. W tym przypadku uważam, że masz rację.

A więc, wprowadzam interpunkcję.