Z gorsetowych tajemnic

[Nicol]

Naiwnym doktrynistkom wciąż mokną podwiązki
Uzurpatorkom wiary że jeszcze coś zmienią
Gdy w cienkich prześcieradłach czas nie chce ich dośnić
Zmyślają grube mury oddając się cieniom

Wybawcy przypadkowo spotkanemu przecież
Rzucają jeden uśmiech gdy patrzy pod słońce
Nadzieję mając płochą że odwilż przyniesie
I wymknie się wbrew wnykom stawianym na odsiew

Mijają im miesiące dekady i wieki
A księcia jak nie było tak nie ma i nie ma
Łza tylko coraz większa i doktryn mdły przechył
Nadzieje pochowane w pudełka po kremach

Urodzić się raz jeszcze nie sposób ni pora
Żal gaśnie jak zapałka wzniecana na wietrze
Więc w kółko celebrują dogmatyzm z przedwczoraj 
Do lustra wznosząc toast za wszystko co grzeszne

[Miladora]

No, niezły debiut, Nicol.
Interesujący i z polotem. Poza tym dobry rytm i ciekawe rymy.
Podoba mi się i temat, i jego aranżacja.

Ale mam uwagi:
- Wybawcy przypadkowo napotkanym przecież
Rzucają jeden uśmiech gdy patrzy pod słońce
Nadzieję mając płochą że odwilż przyniesie
I wymknie się wbrew wnykom stawianym na odsiew - w tej zwrotce trochę brakuje logicznego poprowadzenia myśli.
Raz, że "wybawcy ... napotkanym" jest niegramatyczne, gdyż powinno brzmieć "wybawcy napotkanemu", chyba że dasz "wybawcom napotkanym", co będzie lepsze, skoro stosujesz liczbę mnogą przy doktrynistkach.
Dwa - co odwilż przyniesie? I co się wymknie? Rozumiem, że chodzi o wybawcę, ale można by to nieco rozjaśnić.
Taki najprostszy przykład:
wybawcom przypadkowo napotkanym przecież
rzucają jeden uśmiech gdy patrzą pod słońce
nadzieję mając płochą że los ich przyniesie
i wymkną się wbrew wnykom stawianym na odsiew

Na marginesie, przemyśl, czy nie byłoby lepiej zrezygnować z wielkich liter, skoro i tak nie stosujesz interpunkcji.

Bardzo mi się podwiązki spodobały. O do licha, ale się podłożyłam.

No to niech będzie za wszystko, co grzeszne
Chyba pójdę sprawdzić, czy się jakieś dogmatyzmy niepotrzebne nie pochowały w moich szufladach.

[Nicol]

Owszem, zawsze przyda się trochę szlifu - dziękuję
Sugeste przemyślę sobie bo intuicja podpowiada że dobrze radzisz.
Tymczasem jeden wybawca ... Ale ...

[Miladora]

Tymczasem jeden wybawca ... Ale ...

Jeden?!
Toż się pobiją o niego.

[Gloinnen]

Mnie ten wiersz się spodobał od pierwszego czytania. Zobaczyłam już po poprawkach, więc nie mam zastrzeżeń. Rytm, poza jednym niemal niezauważalnym przesunięciem akcentu - bez zarzutu, rymy przyzwoite, no i niebanalnie poprowadzona myśl.
Do tego urzekła treść, którą kupuję na pniu. Opowieść o samotnych kobietach, tak bardzo stęsknionych miłości, wyczekujących na nią, próbujących za wszelką cenę schwytać choćby złudzenie nadziei, że może nadejdzie.

Wybawcy przypadkowo spotkanemu przecież
Rzucają jeden uśmiech gdy patrzy pod słońce

Próbują tę miłość zwabić, przywołać, ale nie wiedzieć czemu - nie udaje im się to nigdy.

Urodzić się raz jeszcze nie sposób ni pora
Żal gaśnie jak zapałka wzniecana na wietrze

Tu rzeczywiście drzemie największy dramatyzm. Czas płynie nieubłaganie, nie przynosząc tego, co wydaje się w zasięgu ręki. Nie da się powtórzyć własnego życia, być może uniknąć błędów, oszukać swojego fatum.

Z drugiej strony te kobiety chcą uchodzić za twarde, silne ("doktrynistki"), niezależne. Kryją swoją wrażliwość za mocnym, ostrym wizerunkiem. W ten sposób oszukują siebie i innych, że nie potrzebują miłości do szczęścia. Tym dotkliwiej potem cierpią sam na sam ze sobą.

Łza tylko coraz większa

Pozdrawiam, miło było przeczytać ten wiersz.

Glo.

[e_14scie]

Już Ci nowa koleżanko o pięknym nicku, rozebrano wiersz do bielizny, więc tylko się dopiszę, że i mnie przypadł do gustu. Nawet bardzo.

Na poniższy wers, nie mogę się jednak zgodzić, ponieważ rozłożenie akcentów mi przeszkadza, porównując do reszty. Nie jest dobrym pomysłem, 5-co zgłoskowiec na początku

Uzurpatorkom wiary że jeszcze coś zmienią

Za całość i treść

[skaranie boskie]

Naiwnym doktrynistkom wciąż mokną podwiązki
Uzurpatorkom wiary że jeszcze coś zmienią
Gdy w cienkich prześcieradłach czas nie chce ich dośnić
Zmyślają grube mury oddając się cieniom

Ta zwrotka zdecydowanie najlepsza.
Pierwsze skojarzenie nasunęło mi się z dziewiętnastowiecznymi emancypantkami.
Później pomyślałem, że chodzi raczej o modne ostatnio tzw. twarde kobiety, samodzielne busines woman, hetery udające szczęśliwe single, kryjące za często niemal męską maską siły i obojętności, rozhisteryzowane, zwykłe baby.
Za przeproszeniem wszystkich bab.

Pozdrawiam

[Gloinnen]

rozhisteryzowane, zwykłe baby.

[skaranie boskie]

Zapomniałem zwrócić Ci uwagę Nicol, że poprawek nie dokonujemy bezpośrednio na tekście, chyba, że jakieś kosmetyczne. Zazwyczaj tworzymy nową, poprawianą wersję utworu i jako taką zamieszczamy bezpośrednio pod komentowanym. Rozejrzyj się po forum jak to czynią inni.

[Ewa Włodek]

dobre przesłanie - jak najbardziej popieram: nie ma co czekać na księcia, bo się doczeka picia w samotności...
Miło było poczytać...


Pozdrowieńka dołączam liczne
Ewa