Ojciec

[Patka]

Gdy umarł ojciec, matka nie zastanawiała się długo i postanowiła załatwić mi drugiego, bo sama, jak twierdziła, nie potrafiła mnie wychować. Nie zauważyła przy okazji, że mam już dwadzieścia pięć lat i że poradzę sobie w życiu nawet bez niej, ale co tam, nie protestowałam, mogło być ciekawie. Może nowy w końcu kupi mi rolki, o które prosiłam starego od siódmego roku życia?
Dwa dni po pogrzebie taty rodzicielka przyprowadziła do domu trzech mężczyzn i kazała, ot tak, wybierać, który ma mnie wychowywać, karmić, pouczać, grozić mi, bić (jeśli trzeba), gratulować i inne już do końca życia - jego lub mojego. Wybór był bardzo trudny. Pierwszego kandydata znałam, uczył w gimnazjum, do którego chodziłam, chyba matematyki, ręki sobie nie dam uciąć. Na pewno jakiś umysł ścisły, z jednej strony mnie to podniecało - z takim nie zginę w życiu - z drugiej obawiałam się ciągłych przepytywań z tabliczki mnożenia lub jeszcze gorszych tabliczek, o których nie miałam pojęcia, bo nigdy nie słuchałam na lekcjach. Drugiego matka wzięła z odległego miasta, nie chciała wyjawić, jakiego konkretnie, powiedziała tylko, że przyjezdny, on sam też milczał - przedstawił się jedynie jako bezrobotny robotnik umysłowy. Mimo to przyglądałam mu się baczniej, ponieważ wyglądem przypominał księcia najcudowniejszego na świecie, księcia, któremu nieobce wizyty na siłowni i dobra garderoba. Jego widok mnie uspokajał, trzeba było jednak przejść do ostatniego mężczyzny, najstarszego z całej trójki; w sumie nie wiem, dlaczego matka nie wzięła go na mojego dziadka, dawno już umarłego. Zapewne pragnęła, by doświadczony życiem starszy pan w garniturze z łatwością nauczył mnie wszystkiego, co sam wiedział, a nawet i więcej. Trzeci kandydat zauroczył mnie głównie kolorowymi skarpetkami w paski, zupełnie niepasującymi do reszty stroju, nie zdawał się jednak niczym przejmować, siedział tylko elegancko i obserwował otoczenie. Czyżby już planował, jakie meble wyrzuci, a jakie przestawi na inne miejsce?
Wybór ciężki. Na pytanie, czy mogę wziąć każdego na ojca, matka krzyknęła, że nie, bo nie wypada. Ojciec musi być jeden i kropka. Dała mi kilka godzin do namysłu, po czym wyszła z potencjalnymi tatusiami na spacer. Chyba chciała sprawdzić, za którym najpierw zatęsknię. Nauczyciel z gimnazjum szybko wydał mi się odległym, dawnym marzeniem, bezrobotny robotnik umysłowy milczał uparcie, starszy pan w skarpetkach zaś coś szeptał niewyraźnie. Nawoływał? Być może. Jemu jednemu na mnie zależało. Z drugiej strony ten matematyk i te mięśnie piękne... Mam ich tak po prostu odrzucić? Pozwolić, by jeden dalej uczył w szkole, a drugi wrócił do odległego miasta? Po trzech godzinach rozmyślania i analizowania wszystkich za i przeciw wiedziałam, co czynić. Zawołałam matkę i mężczyzn - kręcili się przy domu, nie musiałam więc długo czekać na ich przyjście. Na twarzy rodzicielki malowało się lekkie zadowolenie.
- Postanowiłam... - zaczęłam, przerwała mi jednak natychmiast:
- Córuś, ci kochani panowie nie będą nadawać się na ojców. Oni będą mężami.
- Moimi?
- Nie, moimi.
Na stwierdzenie, że nie wypada mieć trzech mężów, stwierdziła, że nie obchodzą ją gadania ludzi.

[Alicja Jonasz]

A gdzie złota rybka?:) żartuję:) fajna satyra:)

[nie]

Świetnie poprowadzone i zabawne opowiadanko.

[Patka]

Jeszcze się tworzy. :P Ten tekst napisałam już wcześniej, ale jakoś o nim zapomniałam, a dziś przypomniałam, podczas przeglądania folderu z tekstami. Mam w ogóle z 10 zaczętych utworów, wypadałoby je dokończyć.
Dzięki.

nie - o, dzięki, miło mi.

[Alicja Jonasz]

Z tymi zakończeniami i ja mam problem:) Znasz kogoś, kto mógłby zrobić to za mnie?:) Powyższy tekst na szczęście ma zakończenie z potrójnym "żyli długo i szczęśliwie"":) A dlaczego matka powiedziała do córki, że może wybrać jednego tatusia, a po spacerze zmieniła zdanie?

[elka]

Patko, świetny tekst. Zaskoczyłaś mnie totalnie swoim poczuciem humoru...

Pozdrawiam.elka.

[karolek]

No, drugi twój tekst, bo pierwszym był "obraz", który wpadł mi w oko.
Płodź dziewczyno, nim twe weny przeminą.

[Patka]

Dziękuję wszystkim za komentarze. Cieszy duży odzew.

A dlaczego matka powiedziała do córki, że może wybrać jednego tatusia, a po spacerze zmieniła zdanie?

Nie domyślasz się?

[lczerwosz]

który ma mnie wychowywać, karmić, pouczać, grozić mi, bić (jeśli trzeba), gratulować i inne już do końca życia - jego lub mojego.

Nie rozumiem tej składni: i inne. Podobnie jak w skrócie i.in. lub i tym podobne (itp) powinno być osadzone w zdaniu.
Może coś w tym stylu: ...który ma gratulować i czynić wszelkie inne posługi już do końca życia...

Chyba chciała sprawdzić, za którym najpierw zatęsknię.

Jak można zatęsknić po zaledwie kilku minutowej znajomości i niewiele dłuższej przerwie w obcowaniu, na czas spaceru. To nieprawdopodobne. Może jednak spacer miałby trwać kilka godzin? Tyle, ile czas dany do namysłu.

Córuś, ci kochani panowie nie będą nadawać się na ojców. Oni będą mężami.

Status ojczyma uzyskuje się przez zamążpójście matki. Sądzę, że wielomęstwo musi skutkować także multiplikacją relacji ojczymostwa. W sensie genealogicznym (rozszerzonym) czy nauki o rodzinie w wyniku decyzji matki nie powstaje żadna sprzeczność pomiędzy interesami matki i córki. I tak nie byłoby żadnej innej metody na ustanowienie relacji ojcostwa w wieku 25 lat, żaden sąd by tego nie orzekł. Inne, niż zamążpójście matki. Pytanie, czy wcześniej matka planowała ustanowienie samego ojcostwa dla córki bez wychodzenia za faceta za mąż.
A nagła zmiana decyzji? Sam spacer, nawet długi, nie zaskutkowałby w ten sposób. Nie jest to najwygodniejszy sposób na sprawdzanie kandydata w akcji i jego potencjalnej skuteczności w małżeństwie, chciałem powiedzieć. Z trzema kandydatami jednocześnie. A może jednak jest.

[Patka]

Dzięki, Leszku. Pierwszego zdania nie zmienię, to taka "moja" składnia - pewnie by się znalazło więcej podobnych chochlików. W trzecim masz rację, że jak mąż matki, to automatycznie ojciec córki, ale nie o to tu najbardziej chodzi. A że nie lubię tłumaczyć swoich tekstów, kończę swój komentarz, licząc, że sam zrozumiesz. Albo ci inni wytłumaczą, heh.