Krem z porów

[alchemik]

Zmierzch przez okno nadpływa,
srebrna przędza
wyłania się z ram.
Taki świat, taki wieczór.
To raz stoję, to siedzę
ciągle sam.

Czekam z pewną obawą,
bo za oknem rozbłyski
niebo tną.
Obiecaną potrawę,
jak poeta spisuję,
siekam por.

Pora roku zdradliwa.
Znowu grzmot się odzywa.

Czy nadejdziesz w ulewie,
gwiazdy otrząśniesz
z siebie
kroplami na próg?

W maśle pory podduszam,
ziemniak w kostkę
wkrojony,
chwilę czekam.

Teraz tylko
bulion i mleko.

Trochę gęstej śmietany,
wszystko już zmiksowane,
a zielona pietruszka
na wierzchu.

Czy to danie poruszy?
To dylemat.
Wciąż mi ciężko na duszy.
Ciebie nie ma.

Czas zapalić już świece.

Szampan w lodzie
się chłodzi.
Godzin przeszłych
nie potrafię policzyć
przecież.

Na co liczę, noc płynie,
ciągle pustka.

Tylko ja i twój duch
przy pianinie.

Nagle,
do drzwi się rzucam.
Spieszny krok.
Słuch mnie chyba nie myli.
Jakże w porę.

Puk, puk?

[Marcin Sztelak]

Kulinarnie, chociaż czy krem z porów pasuje do szampana pod lodem - oto jest tajemnica wszechświata
Dość żartobliwe podejście i do tematu i do liryzmu, podoba się

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Pory z mlekiem i śmietaną? To musi być okropne;)

fajny wiersz, zabawny, chociaż z nutką nostalgii,
taki trochę w klimacie "Kabaretu Starszych Panów"

Pozdro

[Liliana]

Pory z mlekiem i śmietaną? To musi być okropne

Chodzi o zupę-krem z porów, Alku. Sorry, że się tak wcinam, ale to smaczna zupa jest.

Do alchemika:
Ciekawie przedstawione oczekiwanie na miłą sercu osobę.

Pozdrawiam

[lczerwosz]

A ja pomyślałem o trzech znaczeniach porów, dwóch użyłeś w wierszu (warzywa i czas),
trzecie jest w skórze i krem miał się z tych porów wydostawać,
wydało mi sie to nierozsądne, lepiej już wcierać krem w pory.
Wtedy dopiero przeczytałem wiersz
i się spodobał.
Już myślałem, że peel musiał najeść się sam, przykro sie zrobiło,
może burza zatrzymała, ale szczęśliwie nie.
Zdążyła na krem z pora w porę.
No i jej podobało się?

[alchemik]

Pory, pory, pory, Leszku.
Krem na nie nie pomaga w porę, a właściwie nie w porę, bo za późno, taka pora.
Pora taka czyli czas. Prze i prze do przodu. Nie ma szans, aby porwać się na porę zmierzchu.
Przynajmniej spécialité de la maison, soupe à la crème aux poireaux, przez żołądek do serca, a te jest metaforyczne, czyli chodzi o duszę.
Uczcijmy ją w porę dobrym daniem.
Alek, zapewniam, że smaczne.

[elka]

Podoba mi się połączenie smaku białego z rymem, jest super, co prawda w pewnych miejscach musiałam przystanąć, ale to szczegół.

Stworzyłeś fajny obraz, Lucile powinna to uchwycić na płótnie... stęskniony poeta, wsłuchany w odgłos kroków, za oknem budzą się żywioły, a jej nie ma. Oczekiwanie. Niepewność.

Brawo, Jerzyk.

Pozdrawiam.elka.

[Patka]

Zawsze, gdy widzę ten wiersz, czytam tytuł jako "krew z porów", ech.

Fajną melodię ma utwór, czyta się lekko i przyjemnie, tak jak pewnie miało być.

Pozdrawiam
Patka

[Henryk VIII]

Lekko i apetycznie.
Piszesz:"Tylko ja i twój duch
przy pianinie." -- mniam!

h8