Choć przecież Wiatrochroń.

[Karma]

Z cyklu: Nieobecność.



Tracę czucie w obu dłoniach.

To nie tak, że do tej pory mogłem nimi
swobodnie dyrygować, czy chociażby
dawkować im swoją obecność.
Zawsze wyczuwały oparcie
instynktownie,
bez pomocy z wewnątrz zdrapywały piasek,
zostawiając odrobinkę pod paznokciami
- na wszelki wypadek.

[alchemik]

Dłonie nie tylko jako narzędzie. jako podparcie, ochrona przed zewnętrzem. Jako broń.
Dłonie nie jako przedłużenie świadomości, a raczej reakcji automatycznych, instynktownych.
Dłonie w tym wierszu są bardzo ciekawą metaforą, ciekawą i obszerną.
Dłonie to czucie, to dotyk, również intymny
Ciekawa puenta.
Piasek, brud za paznokciami, jako coś cennego, własnego, kiedy traci się wszystko pozostałe.
A kiedy traci się czucie w dłoniach, to w rozumieniu tego wiersza staje się nagim przed światem.
I nic nie chroni, choćby przed wiatrem.

Jak zwykle z zainteresowaniem i z przyjemnością.
Jurek

[Karma]

Kiedy wiatr wieje w oczy, wystarczy je zamknąć.
Albo nosić okulary - jak ja - wtedy łatwiej.
Niech już nawet będą przeciwsłoneczne, żeby ukryć brak wzroku.

Dzięki Jorguś.

[Marcin Sztelak]

Czyli całkowity brak obrony przed światem, czy jak to nazwiemy. Z drugiej strony niezbyt zależna od peela. Dobry wiersz, chociaż nieco inny niż zwykle, pewna prostota przekazu, co oczywiście nie jest zarzutem.

Pozdrawiam.

[Karma]

A otwieram się nieco, a co mi tam.

[alchemik]

Zawsze się otwierałeś. Tylko że robiłeś to w taki sposób, żeby mało kto zrozumiał.

[Karma]

Babilon nie jest godzien poznać wszystkich tajemnic - jak mawiał Brylewski

[Alek Osiński]

Bardzo ładnie, subtelnie ujęte, chociaż jak spojrzeć
całościowo, to sprawia wrażenie fragmentu wyjętego
z większej konstrukcji. A może to rzeczywiście epizod
większego dzieła?

Pozdrawiam

[Karma]

Cykl, więc nie dziw Alku.

[eka]

Rozdzielenie kompetencji bardzo lirycznie przedstawione.
Peel - czucie i rosnąca autonomia dłoni. Tracenie czucia jest zapewne efektem wzmagania się stanu nieobecności.
Osamotnione dłonie, na szczęście instynktownie robią swoje, zdrapują piach z oczu, (wiatr nim w oczy) ale na wszelki wypadek, ziarnka pamięci zatrzymują, jak szczepionkę.
Tytuł mi niszczy interpretację.
Wiatrochron - wiadomo. To mogą być dłonie. Ale przecież chronią.
Ciekawe.
Choć chronią, obecność dopada?