Epikryza

[Elunia]

Napisałam w jaki sposób ja go czytam. Uwielbiam przerzutnie ale i nie boję się osobnych wersów. Jest miejsce na oddech i zadumę.

Dlaczego mam się gniewać. Przecież napisałam, że masz swój styl i to się wyczuwa.
Podziwiam wszystkich, którzy potrafią tak pisać, by prowadzić czytelnika swoim tokiem myślenia.
Czacun
Co nie zmienia faktu, że gdy przerzutni jest być zbyt wiele, czytelnik zawraca czytanie. Takie moje postrzeżenie.
Cieszę się, że to Ty się nie uraziłaś moją śmiałością. Dzięki

[Alek Osiński]

Chyba nie muszę Cię, Ewo przekonywać
jak bardzo lubię i cenię taką poetykę...

[eka]

Napisałam w jaki sposób ja go czytam. Uwielbiam przerzutnie ale i nie boję się osobnych wersów. Jest miejsce na oddech i zadumę

Trzeba się sprawdzać w różnych formach, bardzo dla mnie ciekawym jest Twoje czytanie. Podoba mi się. : )

Chyba nie muszę Cię, Ewo przekonywać
jak bardzo lubię i cenię taką poetykę...

Faktycznie nie musisz, aż tak podobna?
: )

[Koleś]

Raport z miłości? Podkreślenie jej ulotności i jednoczesnej siły?

Cholera, nie lubię średników w wierszach, w ogóle nie przepadam za tym znakiem interpunkcyjnym, jest rzadko używany nie tylko w poezji, ale też w prozie, bo tak naprawdę, jest łatwo zastępowalny. Tutaj jest on jak ziarenko piasku w doskonałej maszynerii. Ale to tylko taka moja, "średnikowa fobia".

Budowa, kościec tego wiersza jest wręcz idealny. Masz cudowne wyczucie granicy między sugestywnym obrazowaniem i przegadaniem. Gdyby wszyscy poeci mieli taki zmysł, to powstawałaby wyłącznie piękna poezja. Taka jak Twoja. Cudnie się go czytało, rozsmakowałem się w przerzutniach, metaforach i obrazach, które stworzyłaś. Faceci to wzrokowcy, a tu wyczarowałaś takie obrazy, które głęboko wdarły się we mnie i utknęły w mojej wyobraźni. Tylko ten średnik...
Ale nie ma co wybrzydzać, gdy obcuje się z taką poezją.
Pozdrawiam.

[eka]

Koleś, rozumiesz, no nie da się uwzględnić unikania w swoim pisaniu wszystkich fobii ewentualnych czytelników lub też uwzględniania ich oczekiwanych priorytetów.
Mnie np. średnik zawsze wręcz fascynował. Podpatrzyłam trudną sztukę stosowania go u Alka Osińskiego w wierszach, no i użyłam sobie wreszcie.
Dziwi mnie, że nie wymieniłeś drugiej poważnej wady Epikryzy - wszak tak nie lubisz długich wersów.
----------------------
Znam na pamięć, bo od chyba trzech lat, sposoby konstruowania przez Ciebie opinii, więc na głaskanie po główce się nie nabiorę.
No ale zawsze miło, raport się uśmiechnął.
Pozdrawiam.

[Koleś]

Jak nie mam powodów do głaskania, to nie głaszczę.
Już tu widziałem (na Ósmym) dłuższe wersy i moja niechęć zaczyna ustępować tolerowaniu, tym bardziej, że aż takich długich to tutaj tych wersów nie masz.

A to, że nie da się zadowolić wszystkich, oczywiście, rozumiem - jedni lubią dużo przypraw, a inni mniej i kucharz nie może dostosować się do wszystkich. Mnie ten średnik troszkę drażni, ale nie przeszkadza aż tak, by zepsuć mi całą przyjemność z lektury wiersza. Każdy ma jakieś swoje kaprysy.

[lczerwosz]

Epikryza to nie świadectwo zgonu, o nie. Warto przekartkować lato i całe lata, aby doszukać sie chorych albo tylko słabych korzeni. A remedium. Wiadomo, ciepło. Do stosowania przed i po.

[eka]

Jak nie mam powodów do głaskania, to nie głaszczę.
Już tu widziałem (na Ósmym) dłuższe wersy i moja niechęć zaczyna ustępować tolerowaniu, tym bardziej, że aż takich długich to tutaj tych wersów nie masz.

A to, że nie da się zadowolić wszystkich, oczywiście, rozumiem - jedni lubią dużo przypraw, a inni mniej i kucharz nie może dostosować się do wszystkich. Mnie ten średnik troszkę drażni, ale nie przeszkadza aż tak, by zepsuć mi całą przyjemność z lektury wiersza. Każdy ma jakieś swoje kaprysy.

Zawsze głaszczesz, to marchewka, przejrzyj swoje teksty tu i na innych portalach : ).
Cieszę się z tej zmiany, tolerancja ważna idea.
Pozdrawiam.

Epikryza to nie świadectwo zgonu, o nie. Warto przekartkować lato i całe lata, aby doszukać się chorych albo tylko słabych korzeni. A remedium. Wiadomo, ciepło. Do stosowania przed i po.

W punkt.