*** (Jest w tobie...)

[Sokratex]

Jest w tobie tchnienie jezior, zielony szum lasów,
świeżość kwitnącej łąki. O świcie szept wiatru,
zaśniony w dziennym blasku błysk księżycowych pełń.
Więc w smutek twój popłynę, w twój zapach pójdę. Więc...

idę przez sen na skróty - szalony i głupi
przyprowadzam ci brzozy w rozdartej koszuli:
spójrz, ile już tej bieli w twój smutek anieli,
ile dmuchawców, nieba i modrych przestrzeni...

A ty - milczysz, w granity obrócona rzeźba.
Ty - woda zamarznięta, jaskółka podniebna,
rozpalony na brzegu namiętności ogień.

Tym dalej mi do ciebie, im bliżej podchodzę:
w zielony poszum lasów i księżycowych pełń
przez smutek, zapach płynę, lecz wszędzie nie ma cię...

---
https://youtu.be/eyfxD-iQe4k

[Leon Gutner]

Mam mieszane uczucia .
Wczoraj czytałem twój świetny wiersz a tu jakoś tak sterylnie opisowo .
Słowa jak śnieg zapadają szyby wersów - zasłaniając istotne
Taka tumbałałajka wyszła. Brzmi .
I to - nie ma cię - na końcu jakoś tak brzmi nie tak .

Nie wiem ale chyba nie tym razem .
Tym niemniej podziwiam płodność twórczą .

Z uszanowaniem L.G.

[eka]

Hm... sonet, całkiem nastrojowy przez opis i oczywiście refleksyjny, ale gdyby uruchomić podstawy puryzmu, drażni zaczynanie wypowiedzenia od więc, wielokropki (jaka jest ich funkcja?), trochę infantylne następstwo czasowników: (...) pójdę. Więc... idę, no i brak wołacza w apostrofach 3. zwrotki. Sama końcówka ostatniego wersu, człon z prawdopodobnie wymuszonym zachowaniem liczby sylab - zaimkiem cię, sorry, z nadania niemal grafomańskiego (

lecz wszędzie nie ma cię...

)


A ten fragment bardzo mi wpadł w oczy:

idę przez sen na skróty - szalony i głupi
przyprowadzam ci brzozy w rozdartej koszuli:

[Sokratex]

Mam mieszane uczucia .
Wczoraj czytałem twój świetny wiersz a tu jakoś tak sterylnie opisowo .
Słowa jak śnieg zapadają szyby wersów - zasłaniając istotne
Taka tumbałałajka wyszła. Brzmi .
I to - nie ma cię - na końcu jakoś tak brzmi nie tak .

Nie wiem ale chyba nie tym razem .
Tym niemniej podziwiam płodność twórczą .

Z uszanowaniem L.G.

A widzisz, Leonie...
wczoraj tak, dziś inaczej, a dwa dni temu jeszcze inniej i na pewno zawsze tak będzie.
Tylko komputer mimo różnych słów pisze w kółko tak samo:

http://bs.net.pl/artykuly-nie-tylko-dla ... ie-wierszy

Pozdrawiam

Dodano -- 17 lis 2016, 18:47 --

Hm... sonet, całkiem nastrojowy przez opis i oczywiście refleksyjny, ale gdyby uruchomić podstawy puryzmu, drażni zaczynanie wypowiedzenia od więc, wielokropki (jaka jest ich funkcja?)

Witaj.

Piszesz nastrojowy, potem refleksyjny, w końcu że drażni
W sumie to idealny opis zagubienia, szukania które chciałem oddać nie tłumacząc tego zamiaru w samym wierszu. Skoro sama do tego doszłaś, obrazowanie sensualne nie jest gorsze od tradycyjnego.

Dziękuję i pozdrawiam wersją skróconą:

• 
  *** (jest w tobie...)
  
  jest w tobie tchnienie jezior
  zielony poszum lasów
  świeżość kwitnących łąk
  
  i coś z lotności wiatru
  trochę ze słońca blasku
  i księżycowych pełń
  
  więc w smutek twój popłynę
  w twój zapach się zanurzę
  więc

Dodano -- 17 lis 2016, 18:51 --

, ale gdyby uruchomić podstawy puryzmu

No właśnie. Gdyby...
Takie kajdany, z których na co dzień nie zdajemy sobie sprawy a sami co rano je zakładamy.

[eka]

Jasne, ale czasami kajdanki dla językowego mordercy się przydają.
Ta ostatnia linijka
------------------------------------
Idealne zagubienie? Powiedziałabym, że w tym wierszu podmiotowi bardzo smakuje.

[Sokratex]

Jasne, ale czasami kajdanki dla językowego mordercy się przydają.

Dlaczego zakładasz, że nie jestem w tym też dobry, nawet bardzo?

[Liliana]

Podoba mi się Twój wiersz, Sokratexie, ale trochę mi przeszkadzają rymy męskie w 1. i 4. zwrotce. Myślę, że lepiej brzmiałyby tu rymy żeńskie.
Tak dla przykładu sobie pozwoliłam, wiec bez urazy, mam nadzieję:

Jest w tobie tchnienie jezior, zielony szum lasów,
świeżość kwitnącej łąki. O świcie szept wiatru,
zaśniony w dziennym blasku błysk pełń księżycowych.
Więc w smutek twój popłynę, w twój zapach liliowy.

Pozdrawiam

[Sokratex]

Podoba mi się Twój wiersz, Sokratexie, ale trochę mi przeszkadzają rymy męskie w 1. i 4. zwrotce. Myślę, że lepiej brzmiałyby tu rymy żeńskie.
Tak dla przykładu sobie pozwoliłam, wiec bez urazy, mam nadzieję:

Jest w tobie tchnienie jezior, zielony szum lasów,
świeżość kwitnącej łąki. O świcie szept wiatru,
zaśniony w dziennym blasku błysk pełń księżycowych.
Więc w smutek twój popłynę, w twój zapach liliowy.

Pozdrawiam

Wtedy tracimy rytm. Zauważ, że nie bez powodu dużo jednosylabowców jest też na początku wersów.
Takie rozkołysanie.

Pozdrawiam

[Liliana]

Zauważ, że nie bez powodu dużo jednosylabowców jest też na początku wersów.
Takie rozkołysanie.

Jasne

[eka]

Jasne, ale czasami kajdanki dla językowego mordercy się przydają.

Dlaczego zakładasz, że nie jestem w tym też dobry, nawet bardzo?

Bo ostatni wers nie dał sobie ich założyć, proste wynikanie : )

------------------
Zastanawiam się, czemu umieściłeś link do generatora wierszy. Czyżby gdzieś ten sonet został poddany krytyce za powroty w nieco romantyczny ryt obrazowania językowego? Link jako atak na bezduszność przypadkowego zestawiania słów?
Hm.

Dyskutowaliśmy na forum o tym tutaj:

http://www.osme-pietro.pl/wszystkie-chw ... 20709.html

A chyba na czacie o programach, umożliwiających pisanie esejów na dowolny temat przez komputery.
Pozdrawiam.