Stowarzyszenie absurdalnych poetów im. krańca świata (3)

[Marcin Sztelak]

Dzień drugi i trzy czwarte

Klinika poparzeń i uzależnień, oddział
chorych na bezzasadne
przerzutnie.

Wszystko zdąża w odpowiednim kierunku,
zgodnie z pięknie wyartykułowaną deklaracją
życia do samego końca,
pomijając niesprzyjające okoliczności,
jak pomór, czarna śmierć, wojna.

Żegnamy się znakiem krzyża
na rozstajach. Chociaż powitaniem
było salve regina, jednak nieunikniony
posmak kłamstwa w ustach wypełnionych
językiem idiomów i niedomówień.

Na osłodę wieczorne spotkanie trzeciego stopnia
z entomologią w tle.

[Alek Osiński]

Jak dla mnie ten najlepszy z wszystkich trzech
Żyleta.

[SamoZuo]

Znowu jakiś wiersz w klimatach silnego zwątpienia.
Tak średnio mi się podoba, ale to moje zdanie.

[Gloinnen]

Powiem krótko - wyborny wiersz, ze świeżym spojrzeniem na poezję.
Pisanie jako chorobliwy imperatyw, rodzaj nałogu?

Pozdrawiam,


Glo.

[Miladora]

Biorę następny, z następną uwagą, Marcinku.

- odział - oddział
- na rozstajach. Chociaż na powitanie - "na/na".

Dobrego

[e_14scie]

znakomity
aż skręca

[anastazja]

Klinika poparzeń i uzależnień, odział
chorych na bezzasadne
przerzutnie.

ciąg dalszy jeszcze lepszy

[czochrata]

dobry!