syreni zew

[witka]

Jest drugie wyjście protezę idzie przykleić do podniebienia.

[alchemik]

pod niebo płyną kwiaty
rozkwitłych wiśni
trzeba pogadać o pryncypiach
kilku wielopłatkowe
wyśnić

i mamy w dupie w uzębienie
orzechy gryzę
mnie sumienie czerstwe
a nie potrafię wierszy

[witka]

mocny, czy szczękościsk można wyćwiczyć jak mięśnie Kegla?

[biegnąca po fali]

Co tam... "kochasie"?

Jurku, ja też uważam, że wersy muszą popłynąć same. Nic na siłę.
Przyjdzie odpowiedni czas, chwila... i wszystko stanie się jasne.

Bardzo dobry, ten wiersz. Choć trudny. Jak zawsze.


Pozdrawiam
Ewa

[alchemik]

Kochasie?
Biegnąca, chciałbym być twoim transcendentnym kochasiem, bo płyniesz, zmierzasz do miejsc, w które twoje wyobraźnia sięga, a ja tylko obserwuję z oddali.

Wiesz? Ja się troche znam na poezji, choć nikt mnie tego nie uczył.
A twoje słowa uważam za ważne.
Biegnij po falach.
Ja spróbuję po kamieniach.

[biegnąca po fali]

A ja się nie znam, Jurku. Trochę szkoda, bo wszystko piszę "w ciemno".
Na wyczucie, a chyba nie o to w tym chodzi.

[alchemik]

Właśnie o to.

[Stella]

Penelopa bywa balastem. Nieznośnym, niewygodnym. Ale może być i błogosławieństwem. Oby też dla niej samej.

Popłynęłam z wierszem i przez wiersz. Jest jak deserowa czekolada. Trudna nieraz do przełknięcia, bo lubię delikatniejszą słodycz (ach! słodyczy nigdy za dużo...), ale jakże elegancka, wyrazista i magnetyzująca.

Wymiana zdań pod wierszem bardzo interesująca i jakże ciekawym jest dopowiedzeniem, wzmocnieniem przekazu tegoż.

Biorę.

[Gloinnen]

Płynę liściem na wietrze

Zbyt dobrze wiem, kim jestem,
pyłkiem i liściem na wietrze (...)

To cytat z pieśni kościelnej, alchemiku.

jestem snem o motylu
rozdeptanym

A gdzie było Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami?

po drugiej stronie czasu świata
zabijam
nieumyślnie zwykłą myślą
o słodyczach w nadmiarze

Tyle tu patosu, ile w dźwięku trąb jerychońskich.
Dalej w zasadzie jest go jeszcze więcej.

pomiędzy Scyllę i Charybdę
miażdżonej duszy

Próbując przekazać silny ładunek emocjonalny, przesadzasz z obrazowaniem i osiągasz efekt zgoła odwrotny.

Pomysł na wiersz był, tylko go całkowicie skopsałeś.
Poczekam na inne.



Glo.

[skaranie boskie]

Pierwszy raz słyszę o syrenim zewie.
O śpiewie to już słyszałem. Ba, nawet kiedyś coś o nim popełniłem...

Patrzę tedy dookoła -
ciepły szkwał delfiny woła
a syrenie śpiewy z rzadka
przerwie wrzask ptasiego stadka.

Chyba wiem, dlaczego tu jest mowa o zewie, zamiast o śpiewie. Bo twoje syreny nie śpiewają, nawet nie nucą. To chyba jakieś paskudne flądry są, które tylko narzekać potrafią. A może to o syreny z FSO chodzi?