***

[biegnąca po fali]

Przeanalizujmy to jeszcze raz. Od początku do końca
wszystko jest względne.

- Pójdziesz w niepamięć - mówiłeś. Nie pójdę - odpowiadałam.
- Jeśli już to szpalerem lamp, ustawionym wzdłuż ulic
aż po ostatnią, której nie ma, bo zawsze jest jakieś dalej.

I tylko tego się bałam kiedy powtarzałeś jak mantrę,
że nie ma innych kobiet. Są tylko ich ciała rozpisane przez Stwórcę
pod niecierpliwe palce wirtuozów.

Więc układałam się w nuty, których nie chciałeś odczytać.
Później patrzyłam, przez ciebie i sufit, jakbym szukała w pamięci miejsc
gdzie wszystko było prostsze. Drzewo, to drzewo. Nie krzyż czy szubienica
gubiąca za oknem ostatnie liście

gdy ścieraliśmy z ust przelotne pocałunki i słowa wypowiedziane nie w porę
dlatego kanciaste, nie do ułożenia na półce. Miłości małe i duże,
według dat i wielkości tragedii. Czasem alfabetycznie.
Wtedy gubiliśmy się pośród innych imion nieopatrznie kuląc ramiona.

[Gorgiasz]

Są tylko ich ciała rozpisane przez Stwórcę
pod niecierpliwe palce wirtuozów.

Ładne
Ogólnie - interesujące, ale dla mnie to bardziej proza poetycka niż wiersz.

[biegnąca po fali]

Możliwe, Gorgiaszu. Wrzuciłam... tak z ciekawości, co to też ta biegnąca wymyśliła.

[witka]

dużo fajnych fraz , niby truizmów ale dobrze podanych
typowe twoje klimaty

[biegnąca po fali]

Ale przydługie to to, a i tak już sporo okroiłam.
Przydałaby się "naczelna nożyczkowa", ale to nie ten portal. Niestety.

[Alek Osiński]

Pierwsze trzy bardzo dobrze się czyta, zwłaszcza trzecia - cymesik.
W czwartej bym zrezygnował z "Drzewo to drzewo", bez tego zdania
lepiej się komponuje. A ostatnia nie do końca się dla mnie klei,
jest jakaś taka "rozkojarzona". Jeszcze bym ją przemyślał;)

Pozdrawiam

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Alku. Pomyślimy;)

[Elunia]

Smutno u Ciebie ale kupuję prawie wszystko z Twoich myśli, od początku do końca, bo wszystko jest względne.
Dałabym tytuł " dlatego", które wycięłabym z ostatniej części Twoich myśli i zostawiła tylko "kanciaste".
Podobaś

[em_]

I tylko tego się bałam kiedy powtarzałeś jak mantrę,
że nie ma innych kobiet. Są tylko ich ciała rozpisane przez Stwórcę
pod niecierpliwe palce wirtuozów.



— zabieram sobie ten fragment