jabłka

[pan_ruina]

siedzę w krzakach ze śmiercią i jabłka zajadam
częstuję wzdrygnięta odmawia
szkarłatnym szeptem powiada
– nie jadam

nie jada

szarlotki na kruchym przy stole rodzinnym
wraz z filiżanką espresso to jeszcze
papierówki nie dla niej
z pestkami

lub bez

czekamy tak razem ja czekam do rana
i lipiec minął w ciągu minuty
ot sztuczka z paliczka
nie lada

na lata

[witka]

piękny nie tylko przez grę słów
a mini pointa nienachalna pojemna - całe życie

[pan_ruina]

Dziękuję Franku.

Mam jeszcze kilka o kostusze, może kiedyś wrzucę.

Przeglądałem Twoje wiersze - zatrzymują.

Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Dobra gra słowem i oswajaniem kostuchy.

Pozdrawiam.

[anastazja]

czekamy tak razem ja czekam do rana
i lipiec minął w ciągu minuty

wiersz o białej damie, ale awatar chyba nie niej Zabawnie, z przymrużeniem oka.
Witaj na piętrze.

[pan_ruina]

Dzięki Marcinie:)

Hej Czesiu, dobrze Cię widzieć w Wieżowcu;)

[alchemik]

To i ja się dołączę do pochwał, bo wiersz jest niekonwencjonalny.
Biała pani towarzyszy nam od narodzin.
Nie przepada jednak za przetworami jabłkowymi, a o tym nie wiedziałem.
Peel nie zapytał tylko, czy nie napiłaby się jabola. Może na to skusiłaby się szczupła, a czas popłynąłby jeszcze szybciej.

Jerzy

[pan_ruina]

Peel nie zapytał tylko, czy nie napiłaby się jabola.

10/10

[Henryk VIII]

Nie wyobrażam sobie tego tekstu z interpunkcją - dobry wybór. Dobry pomysł i dobry wiersz.

h8

[em_]

Interesujące, na pewno oryginalne.
Witaj