Sen o potędze

[alchemik]

WIN_20170305_19_10_24_Pro.jpg

Napastników było dwóch. Pogięty, zająkliwy, oraz szczupły, wręcz patykowaty, szczekliwy, agresywny w tonie.
A, i jeszcze jeden, nie zauważyłem zrazu, bo nie rzucał się w oczy. Kurdupel skurczony, niewidoczny. Widocznie obstawiał ewentualną drogę ucieczki. Kropka.
Odezwałem się pierwszy. Taka moja taktyka na zasiewanie niepewności. Zwykle się nie sprawdza.
- Panowie mają do mnie jakieś słówko?
- Nie wiesz, poeto marny, że to ja tu zadaję pytaania? - przeciągnął ostatnie słowo pytajnik.
W rzeczy samej, nie wiedziałem, choć mogłem się tego domyślić.
- Wyskakuj z drobnych, grafomańska łachudro! – wykrzyknął wykrzyknik. Jako to oni mają zazwyczaj w swoim zwyczaju.
- Przyszłą kryska... - pomyślałem, rozglądając się za myślnikiem, żeby jakoś wyodrębnić dialog porozumienia. - Przepadłem z kretesem.
Do tej pory spacja zwykle wyciągała mnie z kłopotów. Tym razem schlała się wzmocnionym atramentem i leżała zafajdana w knajpie dla poetów. Przyszło mi wywracać kieszenie na nice.
Na płyty chodnikowe, do złudzenia przypominające klawiaturę, wypadło z anemicznym brzękiem kilka poetyckich okruchów i jedna napoczęta improwizacja. Przez co, oczywiście, przestała być improwizacją.
- A cóż to za gnioty? - pisnął pytajnik.
- Kursywa jego mać! - warknął wykrzyknik.- Pomylilim autora! Chyba, na pewno, tak! To jakiś rymojeb w dupę kopany!
Jak na interiekcję, wydał mi się nieco egzaltowany. Ale zaperzyłem się, bowiem ubodła mnie wątpliwość interlokutora co do mojego talentu.
- Owszem, nie wiem, kto panów skierował, to znaczy nasłał z windykacją, niemniej zapewniam, że jako twórca jestem znany i szanowany po całej tej, przecież, obszernej stronie osiedla. A zwłaszcza w wieżowcu naprzeciwko.
- A mógłbyś się przymknąć gniotorobie? - Tym razem, pytajnik zapiał fałszywie falsetem. - I co z nim poczniemy? - zwrócił się do chudego.
- Widział nas! Musim go uciszyć! Na zawsze! - szczeknął ten trzykrotnie.
- Czyli permanentnie? - uściślił pytaniem pogięty.
- Tak, właśnie, jakoś, kursywa pogrubiona jego mać!
Coś wezbrało we mnie. Najpierw śliną, potem urażoną dumą. Splunąłem im pod nogi moim doskonałym, acz niedocenionym erotykiem śświnnka ślinka. A po chwili charknąłem Królewną Plujką . Pobledli, lecz już za moment poczęli rechotać lubieżnie. Zły manewr. Może skończyć się molestowaniem przed lub po fakcie odebrania mi życia.
Należało czymś ciężkim. Z grubej rury. A co ja się będę patyczkował, nie muszę przecie grać czysto. Fair play jest dla frajerów. Pieprznę plagiatem, poniżej pasa.
- Bez serc, bez ducha, wy szkieletów ludy - nieco tylko przekręcając, wzniosłem inwokację znanej ody.
Jeszcze bardziej pobledli, z odcieniem trupiosinego. Dokopałem więc ze skrzydła, a potem wzleciałem nad poziomy. Moment, kiedy chwyciły ich torsje, wykorzystałem na strategiczny odwrót. Rzuciłem się do ucieczki. Gdzieś z tyłu, pulsując niebieskim światłem, nadjeżdżał na sygnale, jak zwykle spóźniony, paragraf. Na moje nieszczęście przepomniałem o kropce. To nie była zwykła kropka, raczej mikroskopijna czarna dziura z osobliwością. A ja przekroczyłem sferę Schwarzschilda. Punkt bez powrotu. Zostałem wciągnięty w grawitacyjną studnię. W zawirowaniach czułem, że teraz to ja dostaję torsji.
Osobliwość przetrawiła mnie, przenicowała i wypluła do innego wszechświata.
Obudziłem się z głową na zarzyganej klawiaturze. Obok leżały puste flaszki, na monitorze zaś kłuł w oczy samotny tytuł mojego, planowanego dzieła dla potomnych.
Sen o potędze

[Stella]

Jerzy, trzeba było to LSD zostawić, a nie tak wieczorem bez zapowiedzi

Boskie! Hah, uśmiałam się do łez

[alchemik]

To była meskalina i grzybki psylocybki, Stella.

Dziękuję

Jerzy.

[nie]

Alchemik powinien zostać objęty jakimś mecenatem, żeby wykorzystywać jak najwięcej swojego geniuszu pomysłowości i wszechstronności literackiej.

W każdym razie jego twórczość musi zostać porządnie wydana.

Opowiadanie jest niezwykłe - jedne z najlepszych, jakie widziałem, choć nie wiem, czy w pełni wykorzystano tu potencjał tego pomysłu.

[Gorgiasz]

Bardzo dobre!

- A mógłbyś się przymknąć gniotorobie? - tym razem, pytajnik zapiał fałszywie falsetem.

- A mógłbyś się przymknąć gniotorobie? - Tym razem, pytajnik zapiał fałszywie falsetem.

Zły manewr, może skończyć się molestowaniem przed lub po fakcie odebrania mi życia.

Niepotrzebny przecinek.

- Kursywa jego mać!

Do zapamiętania (i wykorzystania).

[pan_ruina]

rymojeb

Pięęękne:)))

Jak mnie kiedyś dopadną, to powiem, że ja kiedyś, tylko przez chwilę, że już nie rymuję;)

przepomniałem

Tak ma być?


Szeroki uśmiech przy czytaniu.


Serdeczności posyłam:)

[nie]

"Na zapaćkanej womitowaniem klawiaturze".
Wcześniej było "na zarzyganej klawiaturze".
Poprzednia wersja była lepsza! Przywróć zarzyganie.

[Stella]

"Na zapaćkanej womitowaniem klawiaturze".
Wcześniej było "na zarzyganej klawiaturze".
Poprzednia wersja była lepsza! Przywróć zarzyganie.

Amen

[alchemik]

Och, słowo zapaćkana miało być pewnym odniesieniem.
Ale przywracam.

[alchemik]

alchemik pisze:
przepomniałem
Tak ma być?

Tak ma być, chyba, bowiem poeta ma skłonność do kwiecistych, bądź archaicznych zwrotów. przepomniałem = zapomniałem.

Taka, nieszkodliwa fiksacja.

Dziękuję wszystkim za przyjęcie.
A do nie nawet nie pisałem na PW z prośbą o komentarz.