Libera me, homine

[Stella]

Fakt, stawonogi, skorupiaki warunków przedstawić nie mogą.

Skorpiony i owszem

[alchemik]

Nie strasz kolcem jadowym
Niektórzy jadają skorpiony gotowane w głębokim oleju.
Podobnie jak szarańcze.
Ponoć chrupią przy przegryzaniu jak chipsy.

Masz talent, Stello, bo to nie pierwszy dobry wiesz, który wyszedł spod twojego kobiecego, poetyckiego pióra.
I mam nadzieję, że nie posądzą mnie o TWA kobiecych poetek.
Bo już mi się nazbierało.
Choć, faktycznie, lubię kobiecą poetykę.
Jednak, żebym był zainteresowany wierszem, musi mnie zwyczajnie zatrzymać i uruchomić pewnego rodzaju spojrzenie.
Sprowokować do napisania recenzji i interpretacji.

[Stella]

Niektórzy jadają skorpiony gotowane w głębokim oleju.

O ile zdążą...

Dzięki za uznanie

[pan_ruina]

Stella, nie filozuj:) my lepiej wiemy co autor miał na myśli:))))

[alchemik]

Mój przyjaciel, a wcześniej mentor, Polliter, powiedział kiedyś, że;

utwory opublikowane stają się własnością czytelników.


Jako uczeń, który przerasta mistrza, pragnę rzec;

autorzy publikujący na wyżynach na ósmego piętra
stają sie wraz ze swoim dorobkiem materialnym i duchowym własnością czytelników. To oni decydują o numerze buta, miseczki biusthaltera, kolorze oczu, ilości łyżeczek cukru do herbaty, a nawet o płci.

Stello, ciesz się, że pozostawiliśmy Cię kobietą.

[Henryk VIII]

Bardzo ciekawy tekst, działa na wyobraźnię. Dla mnie super.

h8

[Stella]

Wielkie dzięki

[jaguar]

Przecinek w tytule mnie nie razi, gdyby go nie było, tytuł wyglądałby nieco dziwacznie. Mam inne uwagi. Druga strofa jest niepełna, nie zazębia się logicznie:

rany szarpane
cięte i pisane
mają tyle samo

siły niemasowego rażenia - automatycznie nasuwa się pytanie: nie maja tyle samo siło co KTO/CO?
Następnie: "rany tracą impet" - nie rozumiem, nie czuję. W jaki metaforyczny sposób rany mogą tracić impet. Narzędzie zadawania ran, tak, ale rany? Personifikacja ran, wg mnie, jest niezręczna i do tego b. hermetyczna". Później Autor przeskakuje na wydmy?? Jak, skąd, dlaczego? Wiersz jest niespójny i zniechęca chaosem i brakiem "życia", bo wiersz powinien żyć. Poczekam na następny i nie obraź się proszę za tę opinię, bo piszę szczerze, ale nie chciałabym urazić.

[Stella]

Miła Jaguar, otóż wyjaśniam zatem, przepraszam, że dopiero teraz.

Zdanie:

siły niemasowego rażenia

pasuje do wersu powyżej i do tego poniżej, bo:

rany szarpane cięte i pisane mają tyle samo siły niemasowego rażenia

i

siły niemasowego rażenia nie znają pojęcia odległości

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

To mamy tak samo. I moje łzy nie zamieniają się w perły, chociaż może, co niektóre, powinny..

Pozdrawiam.