atak

[Łucja]

padało miasto śmierć w nie wpełza
noc czernią rozpostarła dłonie
szloch krwią znaczony jedna nędza
i rozbiegane konie

ciemność walczyła z ognia zębem
kiedy się wdzierał obcy w mury
i wszędzie dymy wielkim kłębem
gnały pierzaste chmury

gryzły sumienie wzdłuż i w poprzek
grając jak orszak- herold umarł
stało się! pędzić ich na manowce
w powiewu gorzkich szumach

stalą zabłysnął miecz dwusieczny
dym w oczy palił kuł odwagę
miasto rodziną jest walecznych
w murach istoty nagie

to nie to miasto nie te mury
i nie ta ziemia obiecana
bo nieprzyjaciel wiąże w sznury
i rzuca na kolana

duszę się dymem i płomieniem
opar najeźdźcy mieczem trafia
a jego oczy ogniem błyszczą
a w słowach- epitafia

dość! śmierć już swoje zebrała żniwo
precz z miasta! to jest życia szala
precz z mego domu! z mojej ziemi!
najeźdźcy! trzymać się z dala!

[EdwardSkwarcan]

padało miasto śmierć w nie wpełza
noc czernią rozpostarła dłonie

Ta mieszanka czasów brzmi tragicznie.

"ciemność walczyła z ognia zębem
kiedy się wdzierał obcy w mury
i wszędzie dymy wielkim kłębem
gnały pierzaste chmury"

Słabe rymy.
Znaczy, że dymy przeganiają chmury.

"gryzły sumienie wzdłuż i w poprzek
grając jak orszak- herold umarł
stało się! pędzić ich na manowce
w powiewu gorzkich szumach"

Nie rozumiem tej strofy.

Dalej zniechęcają powtórzenia.
Wybacz, intencje dobre, lecz wykonanie słabe.
Skoro brak interpunkcji, to po co wykrzykniki.

[Łucja]

dzięki Edwardzie
jeszcze mnie długa droga czeka do płynnego wiersza
trzeba więcej pracować w szufladzie
miłego dnia

[Leon Gutner]

A brak płynności to w zasadzie jedyny zarzut od Leona .
Jak się to wszystko wyrówna będzie czytelnicze ucztowanie .

Z uszanowaniem L.G.