* * * (szłam długo)

[Alga]

szłam długo
uwierały kamienie
kąsał wiatr i stara niepamięć
starała się nie być kulą ani horyzontem

od kiedy zniknął
pełne zagubienie
pewne uwolnienie

na granatowym kocu przypięta pełnia
strachu jest tyle że rozproszony daje
złudzenie pogodnej nocy

a jednak rozświetla

te czarne spokojne godziny
dają ci zasnąć?

[eka]

Hm... najpierw pomyślałam - o kurczę, ale kiks (podkreślenia).

szłam długo
uwierały kamienie
kąsał wiatr i stara niepamięć
starała się nie być kulą ani horyzontem

od kiedy zniknął
pełne zagubienie
pewne uwolnienie

... ale może celowy zabieg aliteracji w celu uzyskania odpowiedniego brzmienia.
Treści to jednak nie dodaje, niezbyt mi się podoba.

na granatowym kocu przypięta pełnia
strachu jest tyle że rozproszony daje
złudzenie pogodnej nocy

a jednak rozświetla

te czarne spokojne godziny
dają ci zasnąć?

A tutaj mam wrażenie enterowanej prozy.
Pytajnik narzuca poczucie nieporadności. Może chciałaś uzyskać efekt prostoty, pamiętam wielopiętrowe metafory w innych lirykach, ale, nie gniewaj się, nie poczułam w *** (szłam długo) dobrego wiersza.
No to do następnego, Algo : )

[biegnąca po fali]

"te czarne spokojne godziny"- o jedno określenie za dużo.
No i ten zaimek...

Pozostałe mankamenty wymieniła już eka.

[em_]

A mnie puenta podoba się najbardziej,
właśnie w takiej formie
pozdrawiam

[Alek Osiński]

strachu jest tyle że rozproszony daje
złudzenie pogodnej nocy

Bardzo ciekawa refleksja, tylko że
to "jednak" następujące po nim trochę
jak dla mnie logicznie zgrzyta,
końcówkę bardziej widzę oznajmująco,
niż pytająco...to znaczy tak się,moim zdaniem,
by lepiej komponowało, ale to szczególik

hej;)