Muszę odnaleźć sprzedawcę plasterków

[Niebieska]

Nad ranem, usiądę z kawą na huśtawce w ogrodzie i będę nasłuchiwała szczekania psów, z pobliskich domostw.


potrzebne plasterki z tych zwykłych
niepowlekane złotą nitką
na osiadającą nocą mgłę kiedy wiozę małej do szpitala rosół
mała ma niemodnie długi nos zbyt bladą cerę i nie akcentuje
sąsiedzi wiedzą że krzyczy przez sen

plasterki które utrzymują kąciki ust jak do uśmiechu
wszak trzeba palić światło we wnętrzach ciasnych tętnic
kreśli w myślach esy floresy od muru do łuku od łuku do bramy
od bramy do ulic Klimka potem Kościuszki
brak wolnych miejsc

plasterki by gwiazdę przytwierdzić do nieba
zasypia w małym łóżku w dużej ciemnej sali
gdzieś tam uczy się wypalania traw by przygotować grunt

plasterki na niedomknięte powieki
bo nie wiem co ścierać najpierw
rozlaną zupę czy łzy

[em_]

Ciekawy tekst.
Zachęca do czytania kolejnych

[Alek Osiński]

Fajne, podoba mi się. Dobry pomysł z tymi plasterkami.
Na tyle powściągliwie napisane, że wyszło czule, ale nie czułostkowo...

Pozdrowienia

[eka]

Niezwykły wiersz, taka u kresu wytrzymałości ledwo łapana psychiczna równowaga, aby godzić się z najgorszą tragedią.
Bardzo mocne obrazy, bardzo zabolało.

[Niebieska]

Dziękuję, za odwiedziny i pozostawione słowa-obrazy.

[tetu]

wszak trzeba palić światło we wnętrzach ciasnych tętnic

Piękny wiersz niezwykle wzruszający