wszem

[em_]

sina dal — choroba świata po zachodzie
kto komu rozmazał się w oczach

jest przesłanie
dzwon bije przy niedzieli
sztormy w aortach i na bałtykach

woda się nie kończy
— płynie z ust do rąk
gromadzi zużyty naskórek

jednak jesteś człowiekiem
darowałeś nam wszystkie nieszczęścia
nieme psy by pilnowały DNA

dopóki słyszą obcych

[tabakiera]

Bardo dobry wiersz, z wprawnymi przerzutniami, dającymi możliwość różnego łączenia fraz.

[em_]

Dzięki

[Alek Osiński]

Bardzo mi się podoba. Te nieme psy wręcz jak cerbery
pilnujące piekielnych otchłani. Fajny też pomysł z bałtykami,
przywołały mi "bałtyki" Transroemera. Ciekawy jestem
czy to celowe nawiązanie, czy przypadek?

[em_]

Może wstyd się przyznać, ale nie kojarzę takich bałtyków,
więc też nie mogłam do nich nawiązać...
Dzięki

[jaguar]

Trudno mi odczytać ten wiersz. Nie wiem czy to o osobistych sensacjach, czy próbujesz na temat filozofii na temat rozumienia świata. Początek mnie ciągnie ku pierwszemu, koniec myli apostrofą do kogoś - kogo? Boga, przywódcy? "woda(...)płynie z ust do rąk
gromadzi zużyty naskórek" - o co tu chodzi?
To pewnie moja wina, ale nie trafia do mnie ten wiersz. Pozdrawiam serdecznie

[Napoleon North]

Dobry wiersz

[em_]

Jaguarze co mogę powiedzieć...
Może nie wyszło, może myślimy inaczej.
W każdym razie miło, że zerknęłaś.


Napoleon, dzięki

[eka]

sina dal — choroba świata po zachodzie
kto komu rozmazał się w oczach

jest przesłanie
dzwon bije przy niedzieli
sztormy w aortach i na bałtykach

woda się nie kończy
— płynie z ust do rąk
gromadzi zużyty naskórek

jednak jesteś człowiekiem
darowałeś nam wszystkie nieszczęścia
nieme psy by pilnowały DNA

dopóki słyszą obcych

Wszem sina dal, wszem przesłanie: sztormy. Woda - podstawa życia.
Liryka... bio-religijna, zmagająca się z dylematem cierpienia, bo dlaczego ten, co może wszystko, nie oszczędza. Jest człowiekiem - mówi podmiot, nic dziwnego zatem.
Najmocniejszy obraz w finale.
Metaforyczne psy - reguły biologii, pilnujące czystości gatunkowej ludzi. Żadnych hybryd, nawet z obcymi (może bogami?).
Wiersz, który się pamięta długo po przeczytaniu.

[Alek Osiński]

Sorki, zaliterowałem się chyba w nazwisku.
chodziło mi o Tomas Transtromer - Bałtyki.

Tak czułem, że to chyba przypadek, ale
pokrewieństwo tematu wydało mi się na tyle bliskie,
że wolałem zapytać. Swoją drogą
tamte "Bałtyki" też bardzo dobre,
więc warto przeczytać. Dostępne w necie...