Mgielne tramwaje

[alchemik]

Wiersz pisany za czasów, kiedy byłeś skromnym autorem, bez sodowej i różnych czynników oraz inspiracji padających na gust oraz płodność (twórczą, oczywiście).
Teraz (w zasadzie od dłuższego czasu) często wrzucasz, co ślina na język przyniesie.
To daje ilość, szkodzi jakości.

Heh!
Uważasz więc Dorotka, że jestem nieskromny?
A cóż to Cię skłania do takiego wnioskowania?

Co mi ślina na język przyniesie?
Uważam to za nieco krzywdzące, tak jak uważam, że jednak wciąż piszę za mało.
Oczywiście w tej ilości, tylko niektóre z wierszy zasługują na większą uwagę.
Myślę jednak, że wielu utworów na nią zasługujących, po prostu nie miałaś okazji czytać.

PS: A, żeby nie było. Inspiracja wierszem Szymona świetna (kochanie się z wierszem).
Tylko poszedłeś na łatwiznę.

Hmm, a gdzie ta łatwizna?
Nie wyjaśniłaś tego pod wierszem.

I można to nazwać inspiracją wierszem Szymona tylko w kwestii przyswojenia pewnej metafory.
A przecież tak naprawdę to nie jest wiersz inspirowany wierszem.
Bowiem ta metafora jest nam wspólna. Szymek przypomniał mi ją tylko. Zwrócił uwagę, żeby ją wykorzystać.

Idea tamtego mojego wiersza wynika z doświadczeń osobistych.
I takie, a nie inne emocje chciałem przekazać.

Odeszliśmy od Mgielnych...

Mam wrażenie, że chcesz mnie nawrócić na wkładanie większej pracy w pisane przeze mnie utwory.
Odejście od bezpośredniej emocjonalności na rzecz obrazów i poetyki.
Pewnie coś w tym jest, Dorotko.
Dziękuję
Jurek

[mirek13]

Matrix reaktywacja?
To najlepszy wiersz, jaki kiedykolwiek napisał autor.
O czasie jego powstania i kondycji poety nie dyskutuję.

[alchemik]

Wiesz, Mirku, to wydaje się przygnębiające.
Ja uważam, że napisałem choćby kilka lepszych wierszy.
Oczywiście, mam ich tyle.
A tomik na ósmym, to tylko część wrzutów.
Mniejsza część. O wiele mniejsza.

Mam głęboko gdzieś wartościowanie.
Oczywiście, kocham Mgielne, bo stworzyłem w nich pewną własną formę.
Ale też nigdzie nie odchodzę od siebie. Od swojego stylu, pomimo różnorodności form, w których uczestniczę.
Tylko nie mów o łapaniu wielu srok za ogon.
Taki jestem.
Podzielony, rozszarpany w jedności.

[Halmar]

Jak się nazywała tragiczna bohaterka "Tramwaju zwanego pożądaniem"? Siostra Blanche, a zarazem żona jej gwałciciela, polskiego robotnika, Stanleya?
Tyś czarnoksiężnik. Wyczaruj jeszcze coś miłego.

[mirek13]

Johnie, to moje wartościowanie i nic Ci do niego.

[Halmar]

Pudło.
Schowaj język, bo Ci wyschnie. A falująca czeka :P

[abandon]

Zbudowałeś klimat, co w piersi się bijąc, przyznaję W tym cała siła...