Rozdarcie

[Nilmo]

rozdarcie


odpruwam wskazujący palec
na okrętkę przyszyty do celu
krew spływa po nadgarstku
klei się do koszuli

bliski ciału
drelichowy kawałek skóry
odpada

nie żartuj
to musi boleć

dlaczego mam nieść twój karabin?


miękkość
zamienia mięśnie w bawełnę

już się z wami już się nie bawię
słyszysz?
jestem dzieckiem
j a _ j e s t e m _ d z i e c k i e m_ !

[skaranie boskie]

Trudny wiersz.
Nie bardzo wiem jak go odbierać. Mam wrażenie przesytu emocji.
A mimo to wracam do początku...

To chyba dobrze.

[Alek Osiński]

Ciekawy jest ten opis bolesnej defragmentacji.
Wiersz wydaje się mieć właściwie wydźwięk antymilitarystyczny
chociaż w połączeniu raczej z odrębnością odczuwania,
dziecięcy świat, chociaż niekoniecznie w dziecku

Pozdrawiam

[Miladora]

Bardzo interesujący wiersz, Nilmo.
Myślę, że mamy prawo się buntować, gdy los/ktoś przyszywa nam palec do jakiegokolwiek spustu. I mamy prawo go odpruć, nawet jeżeli to boli i zmienia naszą codzienność. Nie nośmy cudzych karabinów, skoro i tak dźwigamy własne życie.
Wtedy właśnie chciałoby się być nadal dzieckiem, a przynajmniej zachować tę niewinność, która pozwala wierzyć w sprawiedliwe zakończenie każdej historii.
Prośba o return to innocence...

Dobrego

[ble]

Nilmo, Twoje wiersze to rzadkość wśród tzw. zaangażowanych społecznie-politycznie. Dźwigasz te tematy, nie stają się martwe. Ten wiersz cały znakomity - trochę przeszkadza mi ostatni wers, powtórzenie 'ja jestem dzieckiem'. Ale to tylko moje zdanie.

[Gloinnen]

Ja wiersz odczytuję, jako protest przeciwko wcielaniu dzieci do różnego rodzaju bojówek, lokalnych armii (praktyki wciąż mają miejsce w wielu krajach Trzeciego Świata objętych konfliktami zbrojnymi, a zwłaszcza wojnami domowymi). To rzeczywiście barbarzyństwo.

Może być z drugiej strony także brutalną metaforą ciężkiego losu dzieci niechcianych, zmuszonych od najwcześniejszych lat do toczenia różnych "wojenek". Wszystko muszą sobie wywalczyć, co pozbawia je niewinności, beztroski...

Rzeczywiście, dobrze opisany temat, bez uderzania w ton Wielkiego Peela Moralisty... Tak lubię.

Pozdrawiam


Glo.

[czochrata]

,bo cóż tu słowa