nie jestem taka (zlew poetycki)

[Gloinnen]

Naprawdę
nie jestem taka,
jak widzą i piszą, to
stało się bez znaczenia, lecz
przecież nie można bardziej otworzyć
okiennic, roztrzaskać szyb; niczym okulary
zmieniam role, przeciwsłoneczne, do
dali, fotochromy, dobrze wiem, no
kurwa, nie tak miało być,
zdrapuję kolory na opak,
z negatywów
przecież kłamią,
pojebane wiersze,
jedna wielka wiocha,
naprawdę nie jestem taka,
z każdą nocą przychodzi zrozumienie,
mówiłam różne rzeczy, kto by uwierzył, teraz
ulice mnie nawet nie ukryją, pustostany,
ślizgawki w wyobraźni, ale pamiętasz.
I nic już nie będzie takie samo,
cisze zdzieram warstwa
po warstwie z ust,
nie potrafię,
nie potrafię tak po
prostu pójść swoją drogą,
zatrzymaj; chwytam się dotkliwego
żalu, ostrej krawędzi nad urwiskiem; pijany
skorpion każdej nocy wbija kolec od środka, nawet
lepiej, ja nie jestem taka, nie drwij, chociaż
ciążę u szyi kamieniem, możesz ogrzać
w dłoniach, wrzucić do jeziora,
nosić czasem w kieszeni,
niczyja, doskonale
twoja, nic na to
nie poradzę,
nic dziś nie mam
dla ciebie, niczego nie
zabieram, minut, liter, zbliżeń,
i nareszcie na każde z pytań odpowiadam
nie, ręce ściskają kartkę z imieniem, zanim zasnę
kolejny seans, nikt na szczęście nie widzi,
co powiem, to moje, wiesz, lubiłam
kiedyś pisać o rzekach wśród
pustyń, o śpiewnym
wietrze nad
grotami,
o zapalniczce,
która uczy ciepła.
Teraz tylko zakotwiczam
błysk żelaza w ciemności, ile
jeszcze trzeba dni, by zastygnąć
w bieli, przecież nie jestem dźwiękoszczelna,
raczej światłoczuła, nie głupia laska do ruchania,
Horpyna, przecież nigdy ani przedtem ani
potem; napisałam siebie, aby teraz
bez końca odchodzić.


____________________
Glo.

[Alek Osiński]

Przeczytałem. Podoba mi się ze względu na żarliwość. Nawet bardzo. Ale dzisiaj
chyba nic mądrego więcej nie wymyślę. Normalnie padam z nóg.
Mózg nie pracuje.

Pozdrawiam ciepło

[czochrata]

ciekawie się zrobiło...nawet te kolokwializmy mnie nie rażą(!)

[Miladora]

Niezłą "choinkę" zbudowałaś, Glo.
Chociaż, czytając, można się czuć jak na ruchomych schodach - góra, dół, góra... niezła jazda...
Albo crescendo... decrescendo... swoista litania żalów.
Chociaż zastanawiam się, czy naprawdę potrzebna jest tu ta doza trywialności w postaci "kurwy/wiochy/pojebanych wierszy/laski do ruchania". Te słowa są już strasznie oklepane i nie widzę jakoś specjalnie, by wzmacniały przekaz.

Dobrego

[P.A.R.]

nie jestem taka nie jestem żadna
czytaj mnie nocą skruszejesz za dnia ...

[Gloinnen]

Al, na szczęście powyższy twór można czytać nie angażując mózgu...

Dzięki, Czochrata Dla Ciebie Twoja ulubiona .

Mila, dziękuję również
Nie mam pojęcia o sztuce strumieniówki, ale chciałam w tym kierunku iść, a że wczoraj się na dodatek było w stanie wskazującym na pisanie wierszy... (jak ktoś ładnie określił na tym forum).
Nie miała być litania żalów, o rety... Co do wulgaryzmów, no wiadomo, że oklepane, skoro tak powszechne... Umieściłam je jednak z premedytacją, właśnie dla kontrastu, peelka się w jakimś sensie próbuje odciąć od związanego z nimi wizerunku:

kłamią,
pojebane wiersze,
jedna wielka wiocha,
naprawdę nie jestem taka,

nie głupia laska do ruchania,

W zasadzie robię to po raz pierwszy i ostatni - że cytuję sama siebie w ramach tłumaczeń od Autora. Ale to akurat ważne. Przepraszam, już nie będę...

P.A.R.,

w noc się potoczyły te wylewne wersy
zżera mnie ciekawość kto skruszeje pierwszy

Wszystkich, którzy zechcieli tu zajrzeć - pozdrawiam.

Glo.

[P.A.R.]

mnie jeszcze bardziej daję ci słowo
gdy czarne róże jak żywe płoną ...

[SamoZuo]

Oj nie! Tym razem na nie.
Jest tak na tacy, że chyba bardziej juz się nie da i to mówię nawet ja- specjalistka od tac....

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Al, na szczęście powyższy twór można czytać nie angażując mózgu

Ale ja wcale nie kpiłem, faktycznie byłem tak zjechany, że mózg odmówił dalszego
przetwarzania danych, teraz mogę popatrzeć wyraźniejszym okiem i dalej mi się
podoba. Lubię taką konfesyjną formę, obecnie to chyba rzadkość w poezji, zawsze cenna
jeśli dobrze napisana.

[Gloinnen]

Hej, Al, w Twoim komentarzu wcale nie doszukałam się kpiny. To prawda, że w obecnej poezji raczej ekshibicjonizm nie jest mile widziany. Bardzo rzadko tak piszę, i jest to spowodowane albo chęcią poeksperymentowania z formą, albo wynika z jakichś szczególnych stanów psyche, jak to miało miejsce w przypadku mojego "zlewu". Cieszę się, że Ci się spodobało, choć akurat czy dobrze napisane? Na pewno szczerze, choć może to też błąd, bo odsłaniając siebie (i nie kryjąc za hologramem peelki) sporo się ryzykuje.

SamoZuo - no to jedziemy na tym samym wózku... Tfu, miałam napisać - "tacy"...
Sam tytuł sugeruje - to "zlew", emocjonalny, intelektualny, poetycki, jak go zwał, tak zwał, w każdym razie nie aspirowałam do żadnych wyżyn, ot, po prostu... Kolejna odsłona.

Pozdrawiam i dziękuję Wam,


Glo.