godzina wybija kolejne trupy

[tetu]

odkąd wróciłem nic się nie zmieniło
w rozwarstwieniach skóry nadal wybuchają granaty
noc zabija sen i każe włazić pod łóżko
a ty wciąż przylegasz do ust

w rozżarzonych źrenicach nie gaśnie ogień
tylko życie umyka z pola widzenia
przecież nie raz widziałaś jak rosną krzyże

znów jestem tam gdzie wtłoczono we mnie
cudzą krew


z cyklu "Mój Afganistan"

[witka]

w rozwarstwieniach skóry nadal rykoszetują odłamki ( po granacie marne szanse)

niedobity pododdział nocy wpełza pod łożko

zawisły flary w źrenicach umyka życie z przedpola widzenia

wg mnie tak wygląda pole bitwy

[tetu]

rozwarstwienia skóry, czyli rany po ... odłamkach, może być. PTSD to trauma.
każdy ma swoją wizję Wicu
pole bitwy nosisz w sobie do końca życia, granaty też.

witka pisze
"po granacie raczej dupa Jaś"

albo z dupy Jasia sito i po ptokach.
dzięki za słówko

[witka]

Szacun za podjety temat, ciekawie pokazną traumę.
Bez twojego tekstu tekstu nie napisałbym uwag o polu walki.
Faceci oglądają więcej filmów wojennych i czytają o wojnie ( chyba ), znają bardziej terminologię - stąd moje uwagi.
Zawsze mam objekcje, czy wyskakiwać z nimi. Czasem się wychylam.
Ukłony.

[jaguar]

Uchyliłaś koszmar strzępów wojny. Czytając, mam przed oczami losy Chrisa Kyle (choć on opisal siebie w wojnie w Iraku). jest dramat wojny i jednostki usytuowanej w jej centrum. Dobry wiersz, Tetu.

[biegnąca po fali]

włazić - dość (slangowe?) określenie

I jeszcze to: widzenia/widziałaś - za blisko, tecia.

Ogólnie... mam mieszane uczucia. Ale to ja.

[Marcin Sztelak]

Dobrze ujęta trauma powojenna, do mnie wiersz przemawia. I cieszę się, że oszczędzono mi takich doświadczeń (jak na razie).

Pozdrawiam.

[tetu]

Jaguar, bardzo dziękuję. Miło Cię gościć

Ewo, wiem że slangowe, ale wpasowuje mi się w klimat wiersza, w to co wewnątrz człowieka/ żołnierza.
Co do "widzenia - widziałaś" pomyślę, dziękuję za ślad.

Marcin, dzięki za opinię, pozdrawiam