Niecierpliwość

Wiadomość

niebieskooka14 · #1 Post autor: **niebieskooka14** » 21 sie 2017, 21:21

tyle podeptanych świerszczy
przyszło mi pochować
z tyłu głowy

na nic pośpiech staję
się wolniejsza
od wędrówek słońca
i nie pytaj kiedy
umknęły mi powroty

wymarły ptaki w ogródku

na nic szperanie
w dalszych wersach
nie mogę dostrzec końca
własnych dłoni

choć próchnieją we mnie
już nie tylko noce

niebieskooka14 · #2 Post autor: **niebieskooka14** » 21 sie 2017, 21:22

Początek zmagań z dawnymi, niekoniecznie dobrymi przyzwyczajeniami.
Powoli do celu.

biegnąca po fali · #3 Post autor: **biegnąca po fali** » 21 sie 2017, 21:27

Nie wiem... Czyta mi się "z tyłu głowy" i "staję się wolniejsza".
Bez "już" w ostatnim wersie? I jeszcze bez "przecież".

niebieskooka14 · #4 Post autor: **niebieskooka14** » 21 sie 2017, 21:34

"z tyłu głowy" i "staję się wolniejsza" było w orginale - niepotrzebnie poprawiłam.

Dziękuję.

biegnąca po fali · #5 Post autor: **biegnąca po fali** » 21 sie 2017, 21:44

To tylko moje zdanie, niebieskooka. Mogę się mylić, ale tak właśnie "czuję" Twój wiersz.
Bardzo dobry zresztą. Szybko się uczysz. Tak trzymaj.

niebieskooka14 · #6 Post autor: **niebieskooka14** » 21 sie 2017, 21:57

nie · #7 Post autor: **nie** » 21 sie 2017, 22:42

niebieskooka14 pisze: ↑
21 sie 2017, 21:21
na nic szperanie
w dalszych wersach
nie mogę dostrzec końca
własnych dłoni

Peelka grzebie manualnie w pudle pełnym mętnej toni wersów. I chociaż nie widzi swoich dłoni, sugeruję, że pod płachtą leksykalnego mułu znajdują się również perły oraz zapałki, mimo że nie wspominałem niczego o benzynie.

Nadmienię za to, ze względu na ciekawy odzew po twojej poprzedniej publikacji, że ten wersz bardziej już nawiązuje do tutejszej szkoły poetyckiej.
Jest zatem lepszy.

niebieskooka14 · #8 Post autor: **niebieskooka14** » 21 sie 2017, 23:06

Miło mi to "słyszeć", dziękuję.

Marcin Sztelak · #9 Post autor: **Marcin Sztelak** » 21 sie 2017, 23:25

Bardzo dobry wiersz, ciekawe obrazowanie.

Pozdrawiam.

tabakiera · #10 Post autor: **tabakiera** » 21 sie 2017, 23:35

Niebieskooka, Ty pamiętaj - poezja to nie tylko biadolenie.
Im kto bardziej jęczy, tym wydaje się bardziej górnolotnym, wielkim poetą.
Na początku pisania poszłabym jednak w radość lub przynajmniej w swobodę.
Takie nienaturalne to Twoje dramatyzowanie, pod sztampę.
Jakbyś chciała kogoś naśladować z tych wprawnie dekadenckich.
Wpadniesz w marazm i utoniesz.
Pomyśl o większej naturalności w pisaniu.

Ostatnia strofa wyszła z lekka groteskowo - ręce bez końca.
Próchnieją zęby u starszych osób, próchniejące noce kiepsko brzmią (w dodatku w młodej peelce).

Pierwsza strofa najlepsza.

PS: Oczywiście możesz zignorować moje rady.