nie chodzę na msze wotywne

[mirek13]

nawet witraże kłamią
kuszą kolorami
jak święci pańscy
którzy odbijają się od marmurowej podłogi
aureolą

dziś zaćmienie
wiary

jesteś fanaberią rzeczywistości
/homilia/
ołowianym spoiwem szkła
fałszywą barwą

jutro beatyfikacja

[Tomasz Gil]

Według mnie treść niczego sobie. Za to zapis - już gorzej. Myślę, że mógłbyś to zagęścić, byłoby bardziej czytelne.
Pozdrawiam.

[Tomasz Gil]

Nie lubię tak, ale wskoczyła mi moja wersja (broń boże nie przyjmuj bezkrytycznie):

nawet witraże kłamią kuszą kolorami
jak święci pańscy odbijają się od marmurowej podłogi
aureolą
dziś zaćmienie wiary

/homilia/
jesteś fanaberią rzeczywistości
ołowianym spoiwem szkła
fałszywą barwą

/jutro beatyfikacja/

Tak jakoś...
Pozdrawiam.

[mirek13]

Właśnie po to, aby było bardziej czytelnie zapis jest taki, więc nie rozumiem.
Niemniej dzięki za zajrzenie.

[Tomasz Gil]

Enteroza nie czyni tekstu bardziej czytelnym. Nie zawsze.

[mirek13]

W tym wypadku akurat czyni.
Co jest czytelniejszego w Twojej wersji, jeśli łączysz w jednym wersie dwie rzeczy - kłamstwo witraży i kuszenie?
Przecież kompletnie nie było to moją intencją.

[Nula.Mychaan]

Wersja Tomasza mnie nie przekonuje.

Twój mi się podoba, wersyfikacja jest jak najbardziej odpowiednia.
Motyw witraża pięknie zespaja całość.

[Lucile]

Moje zdanie?
Zapis Mirka bardziej do mnie przemawia.
Dla mnie świetny wiersz.
Od razu widzę strzeliste gotyckie świątynie z refleksami kolorowych witraży (błękit i zieleń średniowiecznego szkła witrażowego - nie do podrobienia). Wyniosłego, pełnego pychy prałata (czy innego dostojnika kościelnego) z złocistych szatach i pokornych, najczęściej zastraszonych (to ichniejsze widzenie piekła!) wiernych, którzy sami sobie wydają się jeszcze mniejsi w takim przepysznym, ferią barw kuszącym wnętrzu.
Wydaje się, że nie ma marginesu na samodzielne myślenie i odczuwanie, a jednak:

dziś zaćmienie
wiary

jesteś fanaberią rzeczywistości

Pozostaje pytanie - zaćmienie wiary - w to co przedstawia sobą zadufana w potęgę instytucja, czy w coś o wiele ważniejszego... Stwórcy?

Serdecznie pozdrawiam
Luc ile

[mirek13]

Jak tu się odnieść do Waszej fascynacji witrażem, drogie panie?
Przedziwne są opisy technologii osiągania kolorów, więc trudno się dziwić, Lucille, że są nie do podrobienia. Gdzieś tam stosowano mocz, miedź, trujący kobalt.
Nie ma się na czym oprzeć, Lucil. Przychodzi moment, że nie ma wiary, przyjaciół, czasu i świętych.
Jedno, wielkie oszustwo w którym żyłem i dobrze mi było. Święty więc jestem, czy kawałek skurwiela?
A może tylko ludź, który nie ukrywa własnych stron, a tak się składa, że doświadcza ich do bólu?
Może zresztą właśnie, dlatego.

[mirek13]

Jak tu się odnieść do Waszej fascynacji witrażem, drogie panie?
Przedziwne są opisy technologii osiągania kolorów, więc trudno się dziwić, Lucille, że są nie do podrobienia. Gdzieś tam stosowano mocz, miedź, trujący kobalt.
Nie ma się na czym oprzeć, Lucil. Przychodzi moment, że nie ma wiary, przyjaciół, czasu i świętych.
Jedno, wielkie oszustwo w którym żyłem i dobrze mi było. Święty więc jestem, czy kawałek skurwiela?
A może tylko ludź, który nie ukrywa własnych stron, a tak się składa, że doświadcza ich do bólu?
Może zresztą właśnie, dlatego.