Jack the ripper

[alchemik]

rozłażą się w szwach pomagam więc
dziwkom
odejść z zaułków Whitechapel
mojej chorej wyobraźni

nie one cierpią tylko ja
już dawno rozczłonkowany
na myśli dobre
takie sobie i złe
tych ostatnich najwięcej ostatnimi czasy

dlatego rozpruwam rwę
na strzępy
wywalam flaki
próbuję poskładać na nowo
wpychając we własne trzewia

najpiękniejsza prostytutka
śmierć
olała mnie i bez miłości zostawiła bez podpory

a ta do samego siebie wykrwawia mnie
z godności

będę żył niestety

to dlatego z litości odbieram życie
niespełnionym

[Lucile]

Gorzki, osobisty, przejmujący - to epitety, jakie nasuwają się natychmiast.
I jeszcze jeden - bolesny - rozdrapujący to co nie chce (nie może) się zagoić; ranę w duszy...
Jerzy, wrócę do tego wiersza, jak tylko nabiorę dystansu. Wart jest znacznie głębszego przemyślenia.

Serdecznie pozdrawiam
Lu cia

[alchemik]

Bałem się odrobinę, że zostanie potraktowany zbyt dosłownie.
Zaklasyfikowany do wulgarnego miału.
Dziękuję, Lucia

[tabakiera]

Powiem Ci, Alchemiku, że popadłeś w patos i histerię w tym wierszu.

[alchemik]

Eee tam, Dorotko.
Patosu nie ma tu ani odrobiny.
Odczytujesz po swojemu, jak zwykle zresztą, za co Ciebie cenię.
Histeria?
No co Ty?
Nie potrafię histeryzować.
Może tym razem moje metafory są za trudne do odczytania.
Gorzko, to prawda, ale bez patosu i histerii.
Autoironia, co najwyżej, nie pomijając obaw.

[Lucile]

Gorzko, to prawda, ale bez patosu i histerii.
Autoironia, co najwyżej, nie pomijając obaw.

też tak sądzę... Kubo Rozpruwaczu

[alchemik]

Nie mam zamiaru dalej rozpruwać, Lucia.
Chwilowa słabość.
Wolę lirykę.

[lczerwosz]

Nie mam zamiaru dalej rozpruwać, Lucia.
Chwilowa słabość. Wolę lirykę.

Ale liryka nie może być stale.

popadłeś w patos i histerię

Normą jest popadanie i w depresję, i manię, zwłaszcza u ludzi wrażliwych. Jasne, jest granica zdrowia i choroby. Co jest odwrotnością patosu: skromność, samoograniczanie się? A do histerii - spokój, równowaga, opanowanie, zimna krew i apatia. Śmiem twierdzić, że prawie same zalety. Ale niestety, tak się nie da żyć.

[tabakiera]

Chciałam podkreślić - w tym wierszu.
Spraw osobistych nie oceniam pod tekstem.

[Marcin Sztelak]

Gorzko, ale też sarkastycznie, takie autorozliczenie. Ciekawie wykorzystany motyw Kuby.

Pozdrawiam.