Do twórcy obscenicznego wiersza wolnego

[Ulme]

Czy to wiersz? Obsceniczną prozą nazwać trzeba
To, co tu wypisujesz. Poeto? Nie z nieba
Pochodzi twe natchnienie, bo to, co tu kreślisz,
To zbitek słów plugawych, niedorzecznych treści,
To chyba wytwór twojej wyobraźni chorej,
Emanujący strasznym turpizmem potworek.
Powiedz, kto adresatem jest owych sprośności?
Wtajemniczonych krąg? Powiedz, czy ludzie prości
Nie chcieliby z zachwytem czytać twego wiersza?
Lecz metafory kręte które tutaj spiętrzasz
I słowa jak z rynsztoka, i ciał obraz nagich,
Gdzie aż się roi od ud, fallusów i wagin
I od nawiązań do dzieł twojemu podobnych
Sprawiają, że odstręczasz ludzi piękna głodnych.
Żaden rym twego tworu nie plami, broń Boże!
A rytm? Nikt go doszukać nigdzie się nie może.
Strof nie ma, a są za to pauzy i wtrącenia,
Bo teraz tylko taką postać się docenia.
Udziwaczniona forma i treść głośno woła
O pomstę, co ją tylko niebo zesłać zdoła,
Bo to, co powstawało przez tak wiele epok
Zepchnięto w niebyt. A ty może wierszokletą
Naszego wieszcza nazwiesz, z Parnasu go strącisz,
Tam był rytm, rym i strofa, to dziś myszką trąci!

[lczerwosz]

Potworek?
To może by chociaż podzielić tę wypowiedź na zwrotki, jak w tradycyjnych przystało.
Zadyszki dostałem od czytania na bezdechu.

[Ulme]

Skąd ten bezdech? Jest interpunkcja, a zwrotek nie ma, jak w "Panu Tadeuszu"

[EdwardSkwarcan]

Nie wiem do kogo pijesz

[Ulme]

Oj, znajdzie się niejeden, no, może nie na naszym ósmym piętrze

[alchemik]

Heh, turpizm.
Czasem dobrze użyty jest lepszy od erotyzowania małoletnich. Nie twierdzę, że to czynisz ale uda i fallusy nieustannie przywodzą mi na myśl pewne utwory.
Pijesz do kogoś konkretnie?
Czy to taki apel zwalczania niegodziwości w wierszach?
Całe szczęście, że nie chodzi o mnie, bo pięknie posługuję się rymem i rytmem w wierszach.
Ostatnio nawet liznąłem turpizmu. Tylko liznąłem metaforycznie.
Poezja jest wszelaka.
Dobra i zła. Byleby była poezją, Ulme.
Twoją w tym wierszu oceniam na...
Sam sobie określ.
Poeto manifestu.

[lczerwosz]

Ale może piszesz rymowaną prozą. Zaangażowaną.

Kropki pozwalają wprawdzie zorientować się nieco w składni. Ale prawdziwą wolność dają wolne linie. I ja wolę całkiem bez znaków przestankowych.

Proszę bez obrazy. Po prostu wydało mi dziwne nawoływanie z tekstu wobec formy. No ale Pan Tadek mnie przekonał.

[alchemik]

Bardzo lubię Tadeusza.
I podczas, gdy nie pamiętam swoich własnych wierszy, to mam w głowie całe strofy z dwunastu, a nawet z trzynastu Ksiąg.
Wyobraź sobie, że moja edukacje poetycka zaczynałem od Wieszcza.
Czytałem płynnie, mając już lat pięć, bo w wieku czterech moja matka uparła się, żeby nauczyć mnie czytać.
Nie mam pojęcia dlaczego, bo to mściło się przy mojej szkolnej edukacji. Za dużo wiedziałem jak na swój wiek.
Na półce stało wydanie wszystkich dzieł Mickiewicza. Przeczytałem wszystkie od deski do deski. Czy je zrozumiałem?
Chyba nie. Ale były w chłonnym umyśle dziecka. Zrozumienie rozwijało się z czasem. Nie mam pojęcia czy byłem poetą od urodzenia, czy takim uczyniła mnie matka. Uwolniłem się z trudem od romantyzmu. A właściwie nigdy się nie uwolniłem. Zacząłem przetwarzać romantyzm na swój sposób. To dlatego jestem taki różnorodny. Eksperymentuję, żeby nie popaść w niewolę mickiewiczowskich wersów. N półce na szczęście był jeszcze Gałczyński i Boy Żeleński ze swoimi Słówkami. Niezłe dla przedszkolaka. A jednak Słówka nie wpędziły mnie w paranoje fallusów i wagin, co niestety, obserwuje u Ciebie. Zostałem zarażony lekkością opisów. Uwielbiam Gałczyńskiego. Romantyzm zwrócił mnie do neoromantyków. Leśmian i inni. Słowotwórstwo. Poezję mam we krwi,. C\cho odżegnywałem się od niej i dość późno skłoniła mnie do pisania. Jednak wiem na pewno, że jestem poetą. Nie każdy może to o sobie powiedzieć z pewnością. Kiedy umarłem i potem spałem w śpiączce, przed oczami miałem klawiaturę. Kiedyś opiszę te moje wizje z tamtego świata. Na razie nie jestem gotowy.
Ogólnie to jest tak, że staram się być nonkonformistą poetyckim. Sprzedaję własne wartości, pomimo presji Dwunastu Ksiąg. i Wszelkich tomów dzieł Wieszcza. Czasem ulegam Balladom i romansom.

Ach, no to się wyspowiadałem.
Tylko nie mam pojęcia po co i dlaczego.

[Grafoman]

Ciekawa autobiografia

[szczepantrzeszcz]

Citoyens, uciekać, krew pachnie w tej sali

Na początek kilka zgrzytów... zgrzyty jak zgrzyty, cały świat zgrzyta, jednak zważywszy tematykę, wiersz powinien popłynąć, a nie płynie:

Wtajemniczonych krąg? Powiedz, czy ludzie prości

Kręgi wtajemniczonych? Może ludzie prości?

Gdzie aż się roi od ud, fallusów i wagin

Gdzie od ud aż się roi, fallusów i wagin

A rytm? Nikt go doszukać nigdzie się nie może.
Strof nie ma, a są za to pauzy i wtrącenia,

A rytm? Nikt się go nigdzie odszukać nie może.
Strof nie ma - niepotrzebne. Są pauzy, wtrącenia

To się chyba średniówka nazywa... ja człowiek prosty, dzisiaj na śniadanie zjadłem serdelki z musztardą, o serdelkach i musztardzie więcej potrafię powiedzieć.

Osobiście swoją tęsknotę za tym, co obumarło wolę wyrażać, nie negując świata żywych... trzeba (podobno) z żywymi naprzód iść, po piwo sięgać nowe... a może jakoś podobnie.


Alchemikowy respons paradny wielce. Znalazłem mnóstwo elementów wspólnych.

Czytałem płynnie, mając już lat pięć, bo w wieku czterech moja matka uparła się, żeby nauczyć mnie czytać.

Ja nie wiem kiedy nauczyłem się czytać, samo przyszło, jednak tragiczne konsekwencje owego zdarzenia były podobne.

...bo to mściło się przy mojej szkolnej edukacji. Za dużo wiedziałem jak na swój wiek.

Przechlapane, nieprawdaż? Z punktu widzenia naszych rówieśników byliśmy debilami.

Na półce stało wydanie wszystkich dzieł Mickiewicza. Przeczytałem wszystkie od deski do deski. Czy je zrozumiałem?

Ja miałem do dyspozycji Trylogię. Zrozumieć łatwiej, ale wytłumacz takiemu gówniarzowi, że to nie jest historia, tylko literatura.

Uwolniłem się z trudem od romantyzmu. A właściwie nigdy się nie uwolniłem.

Romantyzm powstał po to, aby się od niego uwalniać.

Boy Żeleński ze swoimi Słówkami. Niezłe dla przedszkolaka.

Zwłaszcza Ludmiła

Sprzedaję własne wartości, pomimo presji Dwunastu Ksiąg. i Wszelkich tomów dzieł Wieszcza.

A może dzięki presji?

Ach, no to się wyspowiadałem.
Tylko nie mam pojęcia po co i dlaczego.

A trzeba mieć pojęcie po co i dlaczego? Chyba nie. Atawizm artysty.