"Ławeczka pod klonem"

[Aldona Latosik]

obłoczki mgiełek siadają na ławce
w parku Wilsona pod starym klonem
pary za rękę tam spacerują
chusteczką ławkę z oparów osuszają

zwiedzając alejki przykucną na chwilę
klon zna historię tych co siadali
na liściach notatki ma zapisane
w korze jak w sejfie zimą przechowane

klonowe liście dywanem wymoszczą
zaś je przykryje śniegowa pierzyna
z wiosną gdy drzewo pąki wypuści
dalsze historie notować zaczyna


Aldona Latosik

[SamoZuo]

powtórzenia, za dużo podobnych form czasownikowych to tylko tak ogólnie mówię, bo bardziej kompetentni dadzą Ci szczegółowe rady

ale wiersz po przeróbce byłby naprawdę dobry, ogólnie podoba mi się

Pozdrawiam

[Aldona Latosik]

Pięknie dziękuję za skomentowanie, uwagi biorę do serca

[Mirek]

pary za rękę tam spacerują

hm ... jakoś tak nie tak
a tak o za to fajny bardzo park za moich czasów zwał się parkiem Kasprzaka po roku dziewięćdziesiątym wrócił do swojej starej nazwy ... na wagary zimą do palmiarni się szło

[e_14scie]

Aldonko, stylistyki nie biorę za nic
tylko temat, od biedy

[Qń Który Pisze]

Aldonko, przeczasownikowane. Pomysł zacny, ale wpadł w taką jakąś banalną błogość.
Chociaż obraz wyszedł dosyć soczyście, to jednak nie ustrzegłaś się iddyli, która umyka dosyć szybko z pamięci - po przeczytaniu wiersza. A i chyba jakiś rymik nawet przemyciłaś
Qń kłania się Waszmościance i pozdrawia

[Aldona Latosik]

Dziękuję za komentarze piękne pozdrawiam

[Nilmo]

Qń ma rację. Nadmiar czasowników psuje efekt. Staje się reporterska opisowość zamiast nostalgii i romantyczności. Ale ważne, że obserwujesz i dostrzegasz to co warto dostrzec w pogoni życia.
Reszta to kwestia wprawy i wyczucia. Dziękuję.

[Gloinnen]

obłoczki osiadły na ławce
w parku Wilsona
pod starym klonem
on i ona
chusteczką ścierają mgłę

zwiedzając alejki
przykucnęli na chwilę
klon zna wiele historii
notatki ma w korze
jak w sejfie przechowane zimą

liście ułożą się w dywan
potem je przykryje
śniegowa pierzyna

wiosną drzewo
zanotuje
kolejne spotkania

Poprawiłam w ten sposób.

Zrobiłam prawdziwy wiersz wolny, zmieniając wersyfikację, usuwając co nie co, zmieniłam też radykalnie pierwszą strofę.

I - jak pisze SamoZuo - po przeróbce wychodzi całkiem sympatyczna impresja.

Oczywiście w mojej ocenie.

Pozdrawiam,


Glo.

[Aldona Latosik]

Dziękuję bardzo - pozdrawiam