syndrom murarza

[Qń Który Pisze]

Czy to moja wina,
że urodziłem się w rodzinie murarza?
Warszawę odbudował
podobnie, jak Rokosowski.

Kiedyś było nam dobrze.
Pamiętam, jak przychodził z roboty,
to ciągle dłonie miał poparzone,
bo gorącą cegłę im przywozili.
Wszyscy się wtedy ścigali,
a najlepszy był Stachan.

Jedno mi po ojcu zostało.
Mówił do mnie ciągle:
synu, dobry murarz to taki,
któren ma w kieszeni
kawałek sznurka i gwoździe,
żeby mury równo stawiać.

Potem odszedł od mamy,
bo poznał pewną traktorzystkę.
Na dożynkach. To było podczas
planu 6-cio letniego
i dlatego nienawidzę lata.
Taki mam syndrom.
Lubię jesień.
Kopać suche liście w parku
i do łabędzi kamieniami rzucać po stawie;
wtedy czuję się naprawdę dobrze -
- lubię naturę.

[Alek Osiński]

do łabędzi kamieniami rzucać po stawie

Qniu, na miłość boską

[SamoZuo]

zrozumiałam przekaz :o człowieku nie świadczy jego profesja tylko to jak traktuje innych ludzi

ogólnie ok, parę rzeczy do poprawki, ale to inni powiedzą które

Pozdrawiam

[Qń Który Pisze]

Niby samo i zuo, a zawsze się wykręcasz którymiś, co to mają poprawiać
I już w końcu nie wiem, czy to samo zuo, czy samo dłobro

[Gloinnen]

Czy to moja wina,
że urodziłem się w rodzinie murarza? ---> zastanawiam się, czy nie lepiej byłoby zrezygnować z formy pytania retorycznego. Chyba niepotrzebnie od razu stawiasz się w jakiejś opozycji wobec adresata/odbiorcy - ale to już tylko moja subiektywna opinia. Zaczęłabym od "Urodziłem się w rodzinie murarza."
Warszawę odbudował ---> "odbudował Warszawę." - bez inwersji.
podobnie, jak Rokossowski. ---> zjadłeś jedną literkę.

Kiedyś było nam dobrze.
Pamiętam, jak przychodził z roboty,
to ciągle dłonie miał poparzone, ---> "to zawsze miał poparzone dłonie" - dla mnie lepiej bez inwersji.
bo gorącą cegłę im przywozili. ---> również bez inwersji - "bo przywozili im gorącą cegłę".
Wszyscy się wtedy ścigali,
a najlepszy był Stachan.

Jedno mi po ojcu zostało.
Mówił do mnie ciągle:
synu, dobry murarz to taki,
któren ma w kieszeni
kawałek sznurka i gwoździe,
żeby mury równo stawiać.---> jako wypowiedź - wzięłabym w kursywę.

Potem odszedł od mamy,
bo poznał pewną traktorzystkę.
Na dożynkach. To było podczas
planu 6-cio letniego
i dlatego nienawidzę lata.
Taki mam syndrom.

Lubię jesień, ---> może oddzielić końcówkę w osobnej strofie?
kopać suche liście w parku
i do łabędzi kamieniami rzucać po stawie.---> zmieniłam trochę interpunkcję. Poza tym inaczej bym skonstruowała ten wers: "i rzucać kamieniami do łabędzi na stawie"
Wtedy czuję się naprawdę dobrze;

lubię naturę.


Ostatni wers oddzieliłabym również jako pointę i też ujęłabym w kursywę, gdyż jest w nim pewnego rodzaju przewrotność, spojrzenie w krzywe zwierciadło.

Jeszcze jedno:

Kiedyś było nam dobrze.

wtedy czuję się naprawdę dobrze

Pomyślałabym, jak pozbyć się tego podobieństwa i powtórzeń.

Ogólnie podoba mi się ten wiersz, jest dobry, tylko wymaga szlifu.

Pozdrawiam,


Glo.

[e_14scie]

Jest tu trochę bałaganu, co argusowe oko Glo, wyłapało. Zamysł bardzo dobry Qniu

Czy to moja wina,
że urodziłem się w rodzinie murarza?

mnie tu z kolei przeszkadza pytajnik. Formułuje się sam, jeśli na początku wersu, masz czy to...

poprawisz utwór i

[Miladora]

No i jak tu nie mówić o wpływie dzieciństwa...
Moim zdaniem ta opowieść została specjalnie napisana takim prostym językiem.
Znałam podobnych ludzi i w ten sposób właśnie mówili.

- podobnie, jak Rokosowski. - nie dałabym przecinka. Rokossowski.
- Pamiętam, jak przychodził z roboty, - za blisko ten "jak" - daj "gdy przychodził z roboty".

Reszty nie ruszam.
Glo i tak już rozebrała Qunia do kopyt.

Dobrego, Kuniek.

[Jacek Sojan]

pomimo "chińskiej" składni, leksykalno-semantycznych błędów podoba mi się temat i ironia dystansująca do przeszłości; traktuję wiersz jako elipsę do parcianej historii czasów odbudowy kraju, takie krzywe lustro dla imponderabiliów, które wyznaczały los ludziom tamtego czasu -
ale jak wszyscy tutaj czytelnicy - zachęcam do wygładzenia toku zdań, sposobu komunikowania;
niekoniecznie historia o murarzu musi być sprzedana językiem murarza - murarz buduje domy, poeta buduje wiersz; to są całkiem inne środki ekspresji...
J.S

[Aldona Latosik]

Ponieważ nie jestem profesjonalistką, uważam, że Qń wyraził, co czuje i to mnie się podoba pozdrawiam

[Nilmo]

Na mój gust to bardziej proza poetycka. I myślę że pomimo robotniczej tematyki, utwór nie jest prosty. Każe zauważyć coś więcej niż tych kilka, na pozór banalnych epizodów z życia.
Dziękuję.