kosmos nie ma nic do tego?

[Lucile]

kiedy próbowałam pozbierać słowa
rozpierzchłe to tu to tam aresztować
zbiegłe niepokorne wpasować w wyznaczane
przez ciebie czułe miejsca stwierdziłeś
bezpieczeństwo znajdziemy w algorytmie
kompresji bezstratnej poezji

a teraz
nadaremnie skanujesz obłok orta
zimno mi

hic est mendacium tuum

[alchemik]

Kompresja bezstratnej poezji. A czy taka w ogóle istnieje? Zawsze jakiś wentyl, lub rozdarcie spuszcza bezpieczeństwo atmosfery.
Obłok orta dotyczy źle spisanych słów. Obłok Oorta, na granicach Układu Słonecznego rodzi kosmiczne bryłki lodu. Przedstawiające się, jako piękne istoty, zbliżając się cyklicznie do słońca. W której postaci tkwi kłamstwo?

Jurek

[Marcin Sztelak]

Też rozbieram, słowa nawet też. Jednak łacina nieco drażni, zbyt elokwentnie się robi...

Pozdrawiam.

[witka]

Ze mną jak z dzieckiem, lepiej bez łaciny.

[Lucile]

Marcinie.

Też rozbieram,

Ty rozbierasz

kiedy próbowałam pozbierać

Ja zbieram

zbyt elokwentnie się robi...

Ciekawy zarzut - et tu, Witka, contra me? - Biorę na klatę.

Jurku,
jak tylko uda mi się wyrwać z lodowatych objęć obłoku Orta, i jeżeli nie spłonę w (ostatnio wyjątkowo aktywnych) koronalnych rozbłyskach solarnej protuberancji, odpiszę szerzej, bowiem to Ci się należy za wnikliwą analizę tekstu.
Póki co, zorzą pokraśniałam.

W której postaci tkwi kłamstwo?

nooo, intuicja mi podpowiada, że gdzieś tam jednak tkwi.

Panowie, zechciejcie przyjąć moje podziękowania i pozdrowienia
Luc ile

[Marcin Sztelak]

Od razu zarzut, w końcu od przybytku nie boli, głowa podobno, ale to nie do końca prawda Pozbierać, rozbierać niewielka różnica z pewnego punktu widzenia.

[Lucile]

Pozbierać, rozbierać niewielka różnica z pewnego punktu widzenia.

co prawda, to prawda

[Nula.Mychaan]

Bardzo fajny, szczególnie ten fragment z kompresją poezji, moim zdaniem to niemożliwe.

[Lucile]

Kompresja bezstratnej poezji. A czy taka w ogóle istnieje? Zawsze jakiś wentyl, lub rozdarcie spuszcza bezpieczeństwo atmosfery.

Bardzo fajny, szczególnie ten fragment z kompresją poezji, moim zdaniem to niemożliwe.

A jeśli ktoś potrafi „ściskać” słowa tak, by oddawały podskórną, czasami nawet głębiej schowaną, paletę znaczeń, to właśnie jest dla mnie kompresja poezji. Nazwałam ją nawet „bezstratną kompresją poezji”, co i tak nie do końca oddaje kierunek mojego myślenia, jako że w tym procesie słowa otrzymują „naddatek znaczeń”. I od razu zastrzeżenie, nie chodzi mi o to, by wiersze były ascetyczne, lubię tylko jak pozbawione są zbędnego (wg mnie) „wypełniacza – upychacza”. Oczywiście, rozumiem także, że (de gustibus non est... et cetera) każdy rodzaj dobrego wiersza ma pełne prawo do istnienia oraz podziwu czytelników.
Przedstawiłam tylko moje preferencje; ani lepsze, ani gorsze od innych - po prostu... moje. Nic więcej.

I jeszcze jedno, przeglądając moje pierwsze próby poetyckie, niestety, widzę ile w nich tej zbędnej „waty”.

Jurku, Nulko, bardzo dziękuję za ciekawy dyskurs i pozdrawiam.
Luc ile

[lczerwosz]

myślisz, że jak mniej jest słów, to łatwiej je upilnować?