Pierwsza zasłona

[point of view]

w tym miejscu jest niewygodnie
osadza się czas
gdy woda łagodzi kolor
w czystej soli zbryla milczenie


zostanę dłużej gdzie słodycz pomidorów
na czas rozcierania miąższu
zabiorę swoje noże
na odległość cięcia

muszę nauczyć rękę jak podać ją sobie
spojrzeć czyje oczy noszę
nie dziwić się po co kamyk w kieszeni
ku czemu przesuwam swój cień

nie wiem co mam wyśnić na jutro
pokornej ciszy wlokę ciało

[Alek Osiński]

Pierwsza i Trzecia mnie przekonują
w sumie wystarczy za wiersz, bo reszta
jak dla mnie - rozmywa;)

[Nula.Mychaan]

Dobry wiersz, mi się ta druga strofka podoba, wprowadza taki spokojny klimat mimo rekwizytu.

[Marcin Sztelak]

Zasłona być może do zerwania albo mimo wszystko osłona, uczymy się żyć do końca... Nielicznym się udaje.

Pozdrawiam.