dialog na dwa krzesła pomiędzy

[Gruszka]

To te miejsca niedookreślone skierowały mnie na domorosłe „wymądrzanie się” filozoficzne.

By, nie zanudzić – basta!

Nie bastaj, pisz mi tak, bo uczyć się od Ciebie warto
Przedmioty użyłam celowo, przestrzeń wynikła przypadkiem
Serdecznie Ci dziękuję

[anastazja]

Wydaje mi się, że sens wiersz jest dobry. Autor nie zawsze potrafi umieścić w wierszu, czytelnika. Myślę, że chodzi, o rozmijanie się dwóch najważniejszych osób. Ale, co ja się znam.

[elka]

Wydaje się, że jestem jedyną osobą, która w tym tekście nie widzi wiersza, a jedynie dygresyjkę filozoficzną oparta na dialogu czytelnik - autor. I jako zwykły czytelnik muszę być w kropce, ponieważ autor wyraża się w sposób zrozumiały tylko dla bardzo wąskiego grona. Dlatego nie mogę być nim w nim ani on we mnie...
Widzisz Gruszeczko jaka ja głupia jestem, ale dobrze, że dałaś krzesło...

Pozdrawiam.

[Gruszka]

Pozdrawiam

Pozdrawiam, elka

[Gruszka]

Myślę, że chodzi, o rozmijanie się dwóch najważniejszych osób.

Dziekuje za Twoja interpretację. Pozdrawiam