marengo

[Miladora]

przemykam między komputerem a życiem
książka wertuje strony tapczan wzdycha
samowolnie moszcząc poduszki

zbieram na śmiech za grosze i bezlistny dym
jutro znowu zderzy mnie czołowo
a dzień i tak roztopi w skorupkach

za każdym razem dłużej z innego boku
w powietrzu wisi nikły zarys przęsła
noga w nogę na wiadukcie

zostają szypułki
jabłek

[Alek Osiński]

Hmmm, trochę to zbyt abstrakcyjne dla mnie, niby wiadomo o co chodzi
ale umyka z rąk jak ten bezlistny dym, o którym piszesz, nawiasem mówiąc
to bardzo ładna metafora; trochę zbyt mało jest widoczny w wierszu
punkt zaczepienia, ale to tylko oczywiście moim zdaniem.

Pozdrawiam

[Miladora]

ale umyka z rąk jak ten bezlistny dym

Bo to ulotne odczucie i dlatego umyka, Aluś.
Może nawet powinno, jak wiele myśli, które kiełkują w głowie, by po sekundzie rozwiać się, nie wypuszczając listków.
A punktem zaczepienia jest przemykanie.

Dzięki i dobrego dnia

[Nilmo]

A ja sobie skrytykuję. Bo metafory mogą być sobie ładne. Ale co mi po nich kiedy nic z wiersza nie wynika ponad to że autor utkwił pomiędzy czymś a czymś. Ani biec ratować, ani się żalić, ani współczuć...ja nie wiem co....no nie wiem...
Kiedyś nic się nie działo i nie miałem pomysła na wiersz. Poszedłem po fajki i przy okazji spytałem sprzedawczyni - "co się tak małpo patrzysz?".
Później przeprosiłem tłumacząc że trzeba mi było akcji na wiersz. Jessu...ale ja wtedy miałem akcji...
"kobiety nie lubią przeprosin" - taki był tytuł wiersza..

[Qń Który Pisze]

przemykam między komputerem a życiem książka wertuje strony tapczan wzdycha samowolnie moszcząc poduszki

Ta strofa jest absolutnie rewelacyjna, chociaż Qń zastosowałby malutką zmianę... taką bardziej Qniową

przemykam między komputerem a życiem
książka wertuje strony tapczan wzdycha
marszcząc mimochodem poduszki

i bezlistny dym

Tutaj padłem na przednie kopytka, bo coś mi zgrzytnęło

jutro znowu zderzy mnie czołowo a dzień i tak roztopi w skorupkach

tutaj też mi ta czołówka nie pasi, bo niby z kim, lub z czym mnie zderzy?

a może by tak: (sory, że się ośmielę w ogóle )

zbieram na śmiech za grosze
w skorupkach dnia rozpuszczę z dymem
czołowe zderzenie jutra

za każdym razem dłużej z innego boku w powietrzu wisi nikły zarys przęsła noga w nogę na wiadukcie zostają szypułki jabłek

Wygląda na to, że na wiadukcie coraz częściej peelka zwalnia zapatrzona w zarys przęsła Niedobrze. Trzeba jej zabronić chodzić po tym wiadukcie, bo dziwne myśli jej przychodzą do głowy, ałe jabłka może jeść dalej, oczywiście... z szypułkami i nawet z ogryzkiem, bo lecący z mostu ogryzek mógłby peelkę niebezpiecznie zainspirować
Kiedyś pewna ciocia mówiła na mnie Marengo i do dzisiaj nie wiem, czy dlatego, że byłem bardziej biały, czy popielaty?
Ładny wiersz... tak piszą ludzie o delikatnej naturze i wrodzonej wrażliwości na otaczający nas świat.

[ble]

Marengo! Ach, jak ja lubię marengo. Znikam w tym kolorze.
Milad'or,

jutro znowu zderzy mnie czołowo

też myślę, że to za duży ekperyment skrótowy. Można się do tego przywyczaić, ale już sam fakt istnienia takiej konieczności niepokoi.
Podoba mi się

w powietrzu wisi nikły zarys przęsła

Widzę to. Mam słabość do mostów, zawieszeń, niewyraźnych sytuacji
Pozdrawiam

[Miladora]

kiedy nic z wiersza nie wynika

Z życia też czasem nic nie wynika. Można po prostu utknąć.
Dzięki, Nilmo, i możesz krytykować do woli. Lubię szczere opinie.

marszcząc mimochodem poduszki

Podoba mi się to, Kuniek.

Tutaj padłem na przednie kopytka,

Bezlistny dym... Palisz papierosa i nic z tego po prostu nie wynika.

bo niby z kim, lub z czym mnie zderzy?

"Jutro" zderzy. Mówiąc dosadnie - walnie mnie w głowę i będę musiała stanąć z nim czoło w czoło.
Czy czułeś się czasem tak, jakby każda chwila zamykała Cię w jakiejś skorupce?

na wiadukcie

Bo wiadukt to droga sztucznie poprowadzona nad czymś.
A marengo to inny odcień szarości.
Na marginesie - lubię czytać Twoje komentarze, bo pokrętna Kuńska logika jakoś trafia mi do przekonania.
Też widać jestem pokrętna.
Dzięki, Kuniek.

że to za duży ekperyment skrótowy.

Wyjaśniam to "jutro" powyżej, Ble.
Co do skrótów - w rymowankach jestem zazwyczaj przeraźliwie dosłowna, w innych chowam się za trudno zrozumiałe skróty, więc może za jakieś 50 lat będę umiała to wypośrodkować.
Dzięki, Ble

Dobrego wszystkim

[czochrata]

zbieram na śmiech za grosze i bezlistny dym
jutro znowu zderzy mnie czołowo
a dzień i tak roztopi w skorupkach

...piękne,Milu!

[Miladora]

Dziękuję, Czochratko.

Dobrego...

[Gloinnen]

Przychylę się do opinii Ala.
Wiersz jak dla mnie za bardzo kanciasty, wolę, gdy tekst przepływa przez moje myśli. Przy czytaniu tego utworu bez przerwy o coś zahaczam...
Te obrazy jakoś nieposkładane, jakbyś chciała na siłę udziwnić zapis.



Pozdrawiam,


Glo.