„ taczki czerwone”

[Pinokio]

gdy czerwonymi taczkami
przez grządki mojej babci mknę,
mijam agrest i porzeczki
a poezja goni mnie

pisać wiersze czy nie pisać
to pytanie przez moje serce tnie,
bez polotu mi to idzie,
chyba jednak głupka rżnę

krzywe ścieżki, krzywe domy,
wykrzywiony jest nawet cień
bo poezję wzięto w jasyr
i noc zmieniła się już w dzień.

kanibale i piwosze,
piszą też do utraty tchu
a poezja robi fiszę
która pluska się tam i tu

czy pod folią czy w cieplarni
grzeją chmielem po blady świt
brak poezji w badylarni
i nawet wierszokletom wstyd

pędzę z kuflem bo pamiętam
że wyrósł chyba nowy wiersz
zamiast niego gołą puentą
taczki zarosły ale wszerz

już najwyższa pora kończyć,
taki morał niech płynie w dal:
na poezję nie ma mocnych,
choć te rymy to też nie szał

[P.A.R.]

chyba jednak głupka rżnę

nie ja to powiedziałem ...

[Leon Gutner]

Wiersze pisać a jakże - może nie koniecznie w ten sposób

Z ukłonem L.G.

[Miladora]

Myślę, że do "Radosnej twórczości" bardziej się nadaje, Pinokio.

[Qń Który Pisze]

ha, a to dobra satyra. Pozornie nie trzyma się kupy, a zamieszanych jest kilka osób i słynna
Cieplarnia na Brackiej 15. Nie jestem pewny, czy to czasami nie dotyczy sławetnego wiersza Imć Lectera Hanibala z poezja.org.pl. Wszystko pasuje, jak ulał A chyba i Pan Krzywak przewija się przez tekst. Qń może ma jakieś zaćmienie potyliczne i chybił z interpretacją, ale fakt, że "czerwone taczki" były kiedyś na tapecie tu i tam
Pinokio zaskoczył mnie znajomością tematu i ciętym... nooooooosem
Parę gorących kasztanów chyba udało mi się tutaj wyciągnąć z tej pozornej plątaniny słów.
Pozdrawienia dla tatusia Dżeppetto