ja-ty-on-korek niekapek

[4hc]

róg leży w rogu
kwadratowy stół
w tożsamym pokoju
i chusteczka haftowana
ścieg z żółci i nitek krwi
gładki obrus

nasz podmiot leży ufajdany
nas podmiot bełkocze ranny
zatruty winą kona jak Chrystus
co jakiś czas zmartwychwstanie
i powrót i taniec jak w fallen art

nas podmiot ja ty ojciec dziad
za grzechy nasze moje twoje niczyje
krzyżyk na szyi i dwa palce
mniej i więcej dwa
łotry i żaden dobry

normalne przecież

[alchemik]

Masz parę i metafory w kotle na zimę.
Byś stał się mniej hermetyczny.
Piszesz dla siebie, czy dla czytelników?

[4hc]

dla siebie, ale miewam czytelników.
a tak na prawdę to nie wiem, po prostu piszę.
to co napisałeś to najczęstszy zarzut do moich txt, drugi jest do mnie, że marnuje "talent" pisząc w taki sposób, ale nie bardzo wiem czy chcę inaczej tzn jak chcę to piszę inaczej, dziś podobało mi się tak

[witka]

Chyba się przeczytał w tej części przeznaczonej być może dla mnie.
Rozpisywał się nie będę.
Wiersz nie taki hermetyczny, jak większość ludzi przed poznaniem.
Samo, to samo życie.

[4hc]

tak, dziękuję Ci .

[alchemik]

Zgoda, przyłożę się i zinterpretuję, na swój niewydarzony sposób, ten wiersz.
Musisz chwilę poczekać, bo mam inne zajęcia.

No i muszę go wielokrotnie przeczytać, w tym kilka razy na głos.
Czytanie na głos i akustyczna interpretacja, to sukces do zaszyfrowanych kłódek wiersza.
Poezja jest muzyką, melodią zapisywaną słowem.

[alchemik]

Przejmująco samotny.
Nawet nie zdawałem sobie sprawy, że może być podmiot samotniejszy ode mnie.
A przecież doskonale widzę swój pokój na planie kwadratu i kółka graniastego.
Serwetka splamiona żółcią i krwią.
Zwykła serwetka, która nawet, kiedy nie jest poplamiona od stawianych kubków z herbatą, bądź kawą, stanowi plamę w półmroku zaciągniętych zasłon.
Róg w rogu.
Ile skojarzeń.
Od słowiańskiego lub wikińskiego pucharu na piwo albo miód sycony, po poroże zdradzonego kochanka.

Nasz podmiot leży ufajdany.
Zrazu pomyślałem o dziecku.
Potem jednak postawiłem na ufajdanie poety, który musi wyrażać się, pociągając z rogu z korkiem niekapkiem, żeby nie fajdać obrusa. Zatruty winą, jej poczuciem penetrującym sumienie, winem i mocniejszym trunkiem.
Stąd te zmartwychwstania.

I zwalajmy wszystko na dziadów, pradziadów.
Na łotry z przebaczeniem Chrystusa.

Istotne jest, czy my sami potrafimy sobie przebaczyć.
Krzyczymy głośno z graniastego pokoju - klatki.
Z mokrego dachu.

Mając wiersz w sobie, może ktoś nas usłyszy.


Sorry, że tak poetycko, ale tak odpowiadam, kiedy coś mnie poruszy, 4hc.

I masz rację domagając się odczytu wiersza.
Kto inny odczyta go inaczej.
Ty sam masz zawartych w nim wiele treści.
Nie musiałem utrafić.
To tylko jedna z wielu interpretacji.

Jerzy Edmund

[Hosanna]

poczucie winy to fatamorgana
albo jak śpiew syren czy rusałek - uwodzi i porzuca na bagnach czy innej wciągającej kipieli

napisałam kiedyś wiersz "łotrowski skarb" w którym łotr niesie skarby które wszyscy święci odrzucili a były potrzebne światu
może by pokochać łotra i on stałby się wtedy
ludzki
a nawet godny miłości
takim jaki jest
ze wszystkimi kłamstwami

[4hc]

https://www.youtube.com/watch?v=46QaOikFYhM

[4hc]

alchemik, u

może również być o ponad pokoleniowej przypadłości
nałogi, manie, choroby
przekazywane

bardzo Ci dziękuję za obszerny i niesamowity komentarz
widzisz? Ty masz empatię,


Hosanna,
totalnie odpłynięta wizja, ale ciekawa, o tym kontekście nie myślałem.




...
ja to nazywam lustrami alchemik, u
taki rodzaj
przejrzyj się,
co zobaczysz?
a czy to istotne, co ja widzę? chyba nie