Do trzech razy sztuka (mięsa)

[tabakiera]

Powtarzający się cyklicznie koszmar. Z braku środków do życia zostaję pomocnikiem rzeźnika. Pierwszą ofiarę zagłaskuję. Na śmierć. Wieprz to inteligentne i empatyczne zwierzę. Rozumie tremę debiutanta, nie utrudnia. Czuje moc i poświęcenie z obu stron. Może pośmiertnie znajdzie się w koszyczku, wśród jaj? Liczy na pomnik w postaci klocka. Druga pozwala się powiesić, niczym Chrystus. Jej kość krzyżowa, w charakterze wkładki, uzdrowi niejednego anemika. Z trzecią jest gorzej. To egoistyczna maciora, świadoma powołania do życia w rodzinie. Zabijam ją z zamkniętymi oczami. Z zamkniętym ryjem. Z sumieniem otwartym na jedno – ja muszę przeżyć.
Od tej pory staję się pogromcą.
Kaszany.

[Mchuszmer]

To chyba pierwsza proza?;-)
Faktycznie sto słów. Do trzech razy sztuka mięsa (ofiara), aż znikną wątpliwości?
Ciekawe i mooocno ironiczne - usprawiedliwianie się, przeniesienie na zwierzęta ludzkich cech, by przypisać im wręcz chęć służenia człowiekowi. A gdy nie chce, egoizm:-) Równie ironiczne nawiązanie do ofiary na krzyżu, sugestia hipokryzji.
Cóż, z dumą odżegnuje się człowiek od robienia pewnych rzeczy, zazwyczaj jednak nie jest wtedy postawiony w podbramkowej sytuacji. I, no własnie, co jest konieczne, a co nie.
Zapis - sporo krótkich zdań, aczkolwiek przy opisie sennych migawek i gdy się chce podkreślić ironiczną nutę, nie przeszkadza to szczególnie; nie mogę się jednak zdecydować, czy jest tego za dużo, czy nie;-).
Puenty nie rozumiem (znaczy, pomijając oczywiste sprowadzenie do produktu spożywczego, bo zdaje się, że to nie wszystko), może jeszcze ktoś-coś.

[tabakiera]

Odnośnie kaszany - walić w kaszanę to (w slangu) spać.
A kaszana - wiadomo.

Tak, to debiut w całej rozciągłości.
Odnośnie rozciągłości - próbowałam rozbudować zdania, wprowadzić akapity.
Jakoś tak nienaturalnie i bezpłciowo wychodziło.
To napisałam, jak jest.

Sto słów to dla mnie bardzo dużo.
Chyba nie potrafię się rozpisywać.

Dzięki, Szymek.
Cieszę się, że tak świetnie zinterpretowałeś.

Nie mam pojęcia, do jakiej to szufladki.
Drabble czy proza poetycka?
No, kiepsko poruszam się w prozie, ale kiedyś zacząć trzeba.

[Mchuszmer]

Odnośnie kaszany - walić w kaszanę to (w slangu) spać.

Heh, to ja ciemny, nie znałem (jedynie to, że kaszana to jakaś wtopa).
No, na pewno tu sporo zdołałaś zawrzeć, w końcu masz już wprawę w poetyckich kondensatach. Jeśli chodzi o szufladki, nie wiem, drabble faktycznie, a z proza poetycką byłbym ostrożny. Aha, niezłe jest jeszcze to przenikanie się postaci tu: "Z zamkniętym ryjem"

[tabakiera]

Wstawiłam jedno zdanie w środek dłuższego, żeby złagodzić skutki lawiny krótkich zdań.
Niewiele to zmienia, ale może jest ciekawiej.

[Gorgiasz]

Tak, to debiut w całej rozciągłości.

Jak najbardziej udany. Oryginalne i ciekawe.

[tabakiera]

Dzięki, Gorgiaszu.

[nie]

Pierwszą wersję czytało się lepiej. Przywróć.
Bo im dłuzej dłubiemy w składni, tym bardziej zatracamy gawędziarski tok narracji.

Dość dosadny to debiut

[tabakiera]

Cholera, muszę pomyśleć nad tym przywróceniem, bo mi druga lepiej pasuje.
Bo w pierwszej można było też czytać, że anemik jest w charakterze wkładki.
Stosuję w tym tekście podobne chwyty składniowe (również zdań sąsiadujących), ale ten był niezamierzony.
To kość krzyżowa ma być wkładką, wyłącznie.

Dzięki, Nie.

PS: Z dłubaniem, święta racja.
Często pierwszy pomysł jest najlepszy.

[Nula.Mychaan]

Dorotko Twoja nowa odsłona i moim zdaniem bardzo udana. Mocny wyrazisty tekst, ale nie brakuje podtekstów.
A tego slangowego pojęcia też nie znałam