z punktu siedzenia widać koniec

[abandon]

Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze…
Mt 14, 33

stąpam po wodzie wierząc w niezatapialne sandały
nie mają wyporności gazety podadzą nowe objawienie
brukowce wyśmieją znowu utonął bez asekuracji chciał

chodzić może jeszcze poleci na wymyślonych skrzydłach
nie będzie szkoda patrząc z góry lepiej widać małe cuda
objawiają się tylko w radiu maryja opłakuje syna chociaż

jest gdzie dwóch albo trzech szukam pewnych odpowiedzi
zostawię potomnym wzór bez podpierania o niebo lepiej
widać człowieka na wysokości oczu ciekawość nie znajduje
pierwszego stopnia na końcu drogi wszystkie się spotkają

[tetu]

stąpam po wodzie wierząc w niezatapialne sandały

może jeszcze poleci na wymyślonych skrzydłach

No właśnie. Wiara dodaje nam skrzydeł, a błogosławieni którzy uwierzyli...
Skłaniasz do zamyślenia nad istotą wiary i śmierci. Nad człowiekiem. Wierzący, niewierzący czekający na cud. Trudno nieraz znaleźć odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Wszystko ma swój koniec.

maryja opłakuje syna chociaż
jes

maryja, matka, bardzo dwuznacznie tu.
Świetne nawiązanie do Ewangelii.
Dobry wiersz.

[abandon]

Dzięki tetu, jak Ty mnie zawsze rozumiesz...

[lczerwosz]

Był i dowcip na ten temat.
- Panie, toniemy!
- Po palikach, idioci!

[Nula.Mychaan]

Bardzo intrygujący, zmuszasz do refleksji, motyw niezatapialnych sandałów i radia maryja genialne

[jaguar]

Bardzo ciekawy wiersz o bezradności w "kosmosie". Zadbałeś o przerzutnie i wyszły fajne dodatkowe treści. Wiara czyni cuda i niektórzy potrafią tak właśnie wierzyć. Zastanawiam się czy rzeczywiście z wysokości lepiej je widać. Gdy lecę samolotem wszystko w dole wydaje się takie mało znaczące, prawie tak nieistotne, jak dla niektórych poczęte życie we wczesnym stadium. Tego i tego nie widać, ale czy "niewidoczność" to dowód na nieistnienie? Bardzo sprowokowałeś do myślenia, Abandonie, bardzo subtelnie to zrobiłeś, znaczy, wg mnie, super wiersz!

[abandon]

lczerwosz, to właśnie o tym.

Nu, o ja niedobry, że zmuszam* do refleksji
Dziękuję.

Dziękuję Barbórko, że wierszyk się spodobał:)
Co do patrzenia z góry, trochę pojęcie względne, a nawet rzekłbym wieloznaczne, mówi się, że z satelity można czytać gazetę na ziemi, a co dopiero jak wyższy patrzy na niższego;) A poważnie mówiąc, właśnie tak... patrząc z odpowiedniej perspektywy wszystko nabiera nowego znaczenia, a czasem nawet go traci...
abandon prowokator, to mi wystarczy za ocenę. Zawsze miło Cię gościć, kłaniam się:)

[eka]

objawiają się tylko w radiu/ maryja opłakuje

widać człowieka na wysokości oczu/ ciekawość

Sprytne mieszanie odbioru:)

Wiersz, w którym z punktu widzenia/siedzenia podmiotu, wiara zanegowana.

zostawię potomnym wzór bez podpierania o niebo

Dobry wiersz.

[abandon]

eka, czasem stosuję zabiegi zmuszające czytelnika do zastanowienia.
Rozważania do śniadania:)
Dziękuję.

[eka]

czasem stosuję zabiegi zmuszające czytelnika do zastanowienia.

: ) Najlepiej bez - samiutką myślą zmuszać.