Szósty smak

[point of view]

ten najważniejszy
rozpuszczony w kałamarzu Herberta
na płótnach Van Gogha
schowany tuż za żółcienią
pod płaszczem Prady
ukryty w dialogach Goethego
delikatnie brzmiący w trąbce Gelsominy

jeśli powrócę jako światło
lub napiętą struną
dopiero wtedy
przy stole w białym obrusie
rozsmakuję się z wami

[Lucile]

Poincie,
w jak piękną, kolorową podroż mnie zabrałeś.

Obrazy zmieniają się jak w kalejdoskopie: biedna - o oczach jak znak zapytania - Gelsamina gra na trąbce, podążając za brutalnym Zampano, którego wciąga - niepokojące van-goghowskimi żółcieniami - pole słonecznikami falujące; „Król Olch” toczy dialog z „Panem Cogito”; a światło, jak napięta struna, złudnymi, kłamliwymi refleksami omiata płaszcz „Diabła, który ubiera się u Prady”.

Ot, zanurzyłam się, chociaż z pewnością, nawet nie „liznęłam” przesłania wiersza.

Pozdrawiam
Lu

[point of view]

... a może przesłanie pływa sobie właśnie w kałamarzu Herberta?

[Lucile]

Ech, gdybyż można było pożyczyć sobie chociaż jedną, maleńką kropelkę atramentu z kałamarza Zbigniewa Herberta!

A propos kałamarza, nie byłabym sobą, gdyby moje myśli nie aberrowały to tu, to tam. Tym razem pobiegły do całkiem innego kałamarza, Ważnego, a wydaje mi się, niestety, mało znanego. Otóż, w skarbcu Collegium Maius, w narożnej serwantce znajduje się niezwykły eksponat, wielce znaczący w naszej historii: kałamarz marszałka Sejmu Czteroletniego Stanisława Małachowskiego. Inkaustem z niego podpisano akt Konstytucji 3 Maja i o tym fakcie zaświadcza inskrypcja znajdująca się wewnątrz futerału, w którym umieszczony jest kałamarz.
Jak ważna to data (1791 rok) w dziejach Polski, chyba nikomu nie muszę przypominać.

Pozdrawiam
Lu

[alchemik]

Piękny wiersz.
Obietnica, tęsknota pisania.
Ja wciąż czuję tę tęsknotę.
Może być Herbert, ale i w inne kałamarze chciałbym się zanurzyć.
Poezja wręcz mnie rozrywa na kawałeczki.
Boże, jak chciałbym się poskładać w tym swoim nieskładnym pisaniu.
Rozumiem Cię Punkcie.

[Nula.Mychaan]

Ileż tu kolorytu, ile obrazów i dźwięków.
Zauroczyłeś mnie

[Marcin Sztelak]

Smakowita poezja, dla mnie nasycona tęsknotą z spełnieniem. Choćby nawet za powrotem jako światło.

Pozdrawiam.

[point of view]

... każdy wraca...

[Nula.Mychaan]

Zmuszasz do powrotów

[tetu]

Podoba mi się wiersz Point. Niezwykle obrazowy i wysmakowany. Tytuł czytam jako początek 1w. Mądry podział strof oddzielający to coś, ten szósty zmysł, od tego podmiotowego ja.