Beznadziejna

[jaguar]

zła wiadomość przyszła
gdy kartkowałam świat
w ekranie obok – alarm
odstraszyłby mordercę
pierwszy odruch – uśmiercić posłańca

litość przyłożyła ucho do jego ust
w ciemności widać wszystko
wyobraźnią na wyrost dotknęłam setek sopli
a noc była zimna ogień ledwie się tlił
trawił słowa z rozdartych listów
ciepła nie starczyło na długo

zamiast pozbywać się rzeczy niechcianej
ozdabiam ją
jak trumnę jak wnętrze walącej się chaty
zasnę w niej na starość

nie ważne do kogo należała ręka
na moim ramieniu
nie byłam już sama
w chwilach cierpkich
najbardziej tchórzliwy szept nie przebił ciszy
ale wtedy z każdego napotkanego człowieka
docierały fragmenty tego który umarł

[alchemik]

Niesamowicie dobrze napisany wiersz o ciosie odchodzenia.
Odchodzenie bliskiej osoby w w wiadomości ze sztucznymi kondolencjami.
Zamarzanie serca.
I otwieranie go na wspomnienia.
Na echa kroków, słów, pochyleń głowy u innych.
I nagle stajemy się kompulsywni w bezwiednie powtarzanych czynnościach.
Zamykamy się w tym i otwieramy jednocześnie.
Jak zepsuty mechanizm.

[Henryk VIII]

Witaj,
wiersz bardzo sugestywny, pełen obrazów, które wręcz same otwierają się i stają się wręcz widzialne. Motyw zimy współgra z motywem przemijania/umierania. Piszesz:" wyobraźnią na wyrost dotknęłam setek sopli". To prawda, że dzięki wyobraźni widzi się ostrzej i cierpi głębiej. Piszesz też:" zamiast pozbywać się rzeczy niechcianej
ozdabiam ją
jak trumnę jak wnętrze walącej się chaty
zasnę w niej na starość

nie ważne do kogo należała ręka
na moim ramieniu "
- podług mnie to chyba najmocniejszy fragment utworu.
Bardzo plastyczny, udany tekst. Brawo!
H8

[jaguar]

Bardzo dziękuję za komentarze. Alchemiku, rozłożyłeś wiersz na części mniejsze i tylko mi się cieszyć, że tak go odebrałeś. Miłej soboty

Henryku VIII - budujący jest i Twój komentarz. Serdeczne dzięki, że wpadłeś poczytać. Dobrego dnia

[tetu]

Zgadzam się z królem, że wyszczególniony przez niego fragment jest bardzo mocny, niesamowita jest również pointa.

ale wtedy z każdego napotkanego człowieka
docierały fragmenty tego który umarł

z podkreślenia raczej bym zrezygnowała.

nie ważne do kogo należała ręka
na moim ramieniu
nie byłam już sama

Samemu byłoby bardzo trudno zmierzyć się z takim cierpieneim i bólem, choć nic i nikt, żadne słowa i działania go nie odejmą, ale mogą mniej lub bardziej ukoić, a to ważne.

Nie wiem, czy zamiarem było uczynić tytuł początkiem 1w, ale ja czytam oddzielnie.
Emocjonalny wiersz Jaguar.

[WHITE RAVEN]

Beznadzieja to odlew wykonany podzczas snu . Wiersz fajny ...

[jaguar]

Witaj, tetu. Piszesz, że zrezygnowałabyś z podkreślenia "ale wtedy" - ja nie widzę w wierszu podkreślenia, zdziwiona jestem. Nie próbowałam wiązać tytułu z pierwszym wersem wiersza, więc odczytałaś tak jak na to liczyłam. Dziękuję serdecznie, że wpadłaś, oraz za Twój komentarz.

WHITE RAVEN, witaj. Przyznam, że nie rozumiem komentarza, bo tytuł jest: BeznajdziejNa. Odlew ze snu? - napisz bo umrę z ciekawości

Pozdrawiam Was pięknie

[tetu]

Basiu nie chodzi mi o podkreślenie w wierszu tylko w moim komentarzu:) Zaznaczyłam w nim to z czego bym zrezygnowała.
Zrezygnowałabym z "ale wtedy" miłego wieczoru.

[jaguar]

No tak, a ja myślałam, że to jakiś programowy glitch. Fragment: "ale wtedy", czyli w czasie ciszy (tylko i wyłącznie w czasie ciszy) docierały fragmenty... Bo cisza, bo milczenie również mówi, czasami krzyczy nawet. Gdy ktoś mówi, mamy jego słowa, gdy milczy, mamy wyobrażenia o tej osobie. Dziękuje, tetu, za wyjaśnienie, bo ciągle nie poruszam się tu swobodnie - nie bywam za często.

[Nula.Mychaan]

Oddałaś ten stan bardzo dokładnie i w wyjątkowy sposób.
Wlazł mi pod skórę