Persefona

Wiadomość

mirek13 · #1 Post autor: **mirek13** » 12 gru 2017, 19:11

Tęsknisz?
Tak, że zimny jedwab nie chłodzi rozgrzanego ciała?
Że rogalik księżyca z poduszki,
z gwiazdką,
która mruga, oszukuje blaskiem?
Tęsknisz.
Bo ciało oddałaś, a tu noc dłuuuga strasznie.
Waśnie...

Mała.

Zimna.
Jak próżnia doskonała.
Miałaś
sen wariacki z pożogą wulkanów.
Liryczny.
Szalony. Powinnaś
płynąć, a tu nic z błogostanu.

Kochasz?
Chyba własne smoki.
Osobiste demony, wychodzące z mroków.
Pełne marzeń.
Własnego uroku.

Pewnie tęsknisz ( Bo za tym się tęskni).
Pewnie kochasz ( Bo tego Ci trzeba).
Pewnie myślisz (Że pełno jest grzesznic).
Pewnie pójdziesz ( Do czyjegoś nieba).

Gdzie sens?

The End.

#2 Post autor: **eka** » 13 gru 2017, 14:08

A czemu ze stygmatem toposu dwóch oblicz? Kora - nie, a już Persefona?
Bo w podziemiach króluje z mało sympatycznym bogiem?
Waśnie po pożodze wulkanów oziębiły, więc choć adresatka liryku tęskni do uniesień - cierpi za zerwanie narcystycznej natury.
Bez sensu. I koniec.
Rozliczeniowy, retoryczny, naszpikowany w końcówce całkiem zgrabną anaforą... do refleksji.

#3 Post autor: **Leon Gutner** » 13 gru 2017, 17:25

Otóż to - do refleksji .
Jest całkiem ciekawie ale końcówka taka - na siłę .
I szkoda że w takiej pomieszanej jak zupa formie .

Z uszanowaniem L.G.