księżyc w sosie grzybowym

[Gajka]

Witaj Miladorko, ale się cieszę, że tutaj zawitałaś

Piękny "grzybowy" wiersz, ja nie robę uszek i chwała Bogu, ale doceniam pracę innych

[Miladora]

wszystko smaczne

Uff... to chyba najważniejsze, Tetu.

ale się cieszę, że tutaj zawitałaś

Jakie to miłe, gdy ktoś się cieszy - doceniam, Gajeczko.

Dziękuję serdecznie i miłego świątecznego niebawem.

[Gloinnen]

Cała Miladora!

Przyjemnie znów zanurzyć się w ten specyficzny klimat Twoich wierszy. Kojarzy mi się z atmosferą niektórych utworów Gałczyńskiego, którą bardzo lubię.

Pozdrowienia i uściski dla góraliczka

Pozdrawiam, Glo.

[EdwardSkwarcan]

Urok w pryzmacie wysiłku
Bardzo mi się podoba

[lczerwosz]

No i to jest ta magia świąt, że urobiona po łokcie pichcisz, a nie zwiewasz na lazury. Nie kpię wcale. A wymiana pokoleń sprawia, że inwestujesz w nowe, potem one w kolejne. Tylko księżyc nie ulega i stale świeci, gdy ma dobre relacje z Ziemią i Słońcem, no i jak mu pogoda sprzyja.

[Henryk VIII]

Witaj,
wiersz czarodziejski zawsze miło się czyta. Oby ich jak najwięcej, bo różowa magia nam wielce wskazana ( gdyż mimowolnie, by nie rzec w naturalny sposób, zakłada nam na nosy różowe okulary)! Prawdziwy wiersz powinien być liryczno - magiczny ( a nie np. polityczny etc).
A kiedy przy okazji jeszcze apetyczny, to już cymes! Księżyc w garnku z sosem to jednak... synonim " rajskiej wyspy z lazurem wody" - reszta...? a co tam!

H8

[Nula.Mychaan]

Większość z kobiet to doskonale zna. Bardzo mi się podoba, oddaje doskonale klimat tych przedświątecznych obowiązków.

[Miladora]

Cała Miladora!

W tym rzecz, Glo.
Dobrze jest zostać sobą pomimo upływu czasu.

Urok w pryzmacie wysiłku

Bo często lepiej patrzeć przez przymrużone oko, Edwardzie.

A wymiana pokoleń sprawia, że inwestujesz w nowe,

Właśnie, Leszku.
Tak jak inwestowała moja babcia i matka.

bo różowa magia nam wielce wskazana

To prawda, Henryku.
Czasem bez magii ani rusz.

Większość z kobiet to doskonale zna.

Bo tradycja to wymagająca pani, Nulo.

Dziękuję serdecznie za towarzyszenie mi w kuchni. Cóż... święta minęły tak szybko jak zawsze, ale mimo wszystko coś pozostało.
Na szczęście także ósme piętro.
Zatem najlepszego w nowym roku.

[skaranie boskie]

No i Mila napisała niechcący, dlaczego skaranie nie cierpi świąt wszelakich. Może z wyjątkiem urodzin. Nieważne czyich.
Ja bym to do radosnej, bo satyryczne jest bardzo.
A skoro o kieliszku mowa...

[Miladora]

dlaczego skaranie nie cierpi świąt wszelakich.

Ja też za nimi nie przepadam, ale - jak to się mówi - szlachectwo zobowiązuje.
Dostałam je w spadku i teraz przekazuję dalej.
A że trochę psioczę? Normalne - trudno nie psioczyć na taki nawał pracy.

Do radosnej? A daj to, gdzie chcesz.

No to nasze zdrowie.