spotkanie z bólem

Wiadomość

marta zoja · #1 Post autor: **marta zoja** » 08 lut 2018, 9:39

budzę się w środku nocy
nasłuchując cieni w mojej
głowie, ból narasta zdaje się
poszukuje tego czego nie ma

chwytam szczęście za habit
i wtedy cały świat znika
nie widzę bliskich, przyjaciół
udaję, wariatkę z kwiatkiem

zapach jednak nie ten
odrzucenie już drąży duszę
widzisz jestem trędowata
mam znamię na sercu

wielkości dziecięcej dłoni

Alek Osiński · #2 Post autor: **Alek Osiński** » 08 lut 2018, 15:31

marta zoja pisze: ↑
08 lut 2018, 9:39
mam znamię na sercu

wielkości dziecięcej dłoni

Piękna ta puenta, Marto
i faktycznie bardzo bolesna,
chociaż może lepiej zmienić szyk.

"mam na sercu znamię
wielkości dziecięcej dłoni"

Wydaje mi się, że lepiej brzmi.

Pozdrawiam

witka · #3 Post autor: **witka** » 08 lut 2018, 16:27

Ale to dobre.
Jeszcze pięć dni i drugi raz zostanę dziadkiem.
Dzisiaj aż mnie zabolało na widok malutkiej dziewuszki w fantazyjnym plaszczyku.
Naszą to dopiero bedą stroić, ale jak znam córkę nie rozpaskudzać.

Marcin Sztelak · #4 Post autor: **Marcin Sztelak** » 08 lut 2018, 16:38

Piękny wiersz.
Bez przecinka przed wariatkę, za to po przyjaciół.

Pozdrawiam.

AS... · #5 Post autor: **AS...** » 08 lut 2018, 17:42

świetnie napisany;
myślę zacna Marto, że czasami powinnaś wymykać się z logiki;
życie często przeczy logice
więc i wiersze nie muszą być logiczne;
poeci do scementowania wiersza mają mnóstwo różnych spoiw

tabakiera · #6 Post autor: **tabakiera** » 09 lut 2018, 22:27

Interpunkcja bardzo dowolna, nieprzemyślana wersyfikacja.
Puenta robi całkiem dobre wrażenie, całość niestety na mnie nie podziałała.

Nula.Mychaan · #7 Post autor: **Nula.Mychaan** » 13 lut 2018, 20:57

Puenta powala na kolana

#8 Post autor: **eka** » 14 lut 2018, 9:39

cień

jestem trędowata
zmyślam przyjaciół
udaję wariatkę z kwiatkiem
a szczęście
chwytam jedynie za habit

ból
na sercu
mam znamię dziecięcej dłoni

_______________
Marto, ujmuje wyznanie podmiotu.
Nieco ujęłam i poprzestawiałam, dla mnie tak bardziej widać to spotkanie.
Pozdrawiam.

tetu · #9 Post autor: **tetu** » 14 lut 2018, 22:49

To bardzo bolesny wiersz Marto, ale rzeczywiście zgodzę się trochę z Tabakierą jeśli chodzi o wersyfikację.
W pierwszej strofie 2w dość nieciekawie się urywa zrobiłaś przerzutnię, ok, ale gdyby przenieść głowę do drugiego wersu a w 3w zmienić szyk "narasta ból" też miałabyś przerzutnię, a 2w brzmiałby znacznie lepiej, ale to tylko moje zdanie. Można by pomyśleć jeszcze nad tą wersyfikacją.
Poza tym oddałaś emocje, pozdrawiam.
Wzruszająca puenta. :rosa: