Nie potrafię pisać o miłości

[Marcin Sztelak]

Później, gdy horyzont zdarzeń przytrzaśnie palce, być może dalej będziesz parzyć kawę jak gdyby nigdy nic nie zaszło.Kwadrat okien nie pociemnieje przesycony światłem, tylko ja wyblaknę, stając się przydatkiem do fotografii w poczerniałej ramce.
Kiedy się stłucze ostatnie słowo, skorupka trąci nasiąknięta, nie pogadamy to i owo, czasu nie będzie. Więc skrzętnie spakujesz kwiaty w skrzynie i wyślesz pocztą, z braku nadawcy i adresata pewnie nie dojdą. Lecz cóż mnie wtedy będzie obchodziło, z jakim znaczkiem.
Zwyczajnie zasnę, upchnięty na dnie szafy, pochowany za łóżkiem. Nawet nie pisnę z języka kołkiem. Mocno zamknięte oczy - to nie takie straszne.
A może nawet sobie pójdę, puste ulice nie powtórzą kroków. Zniknę gdzieś na krzyżówce, zamrę spokojny w perspektywie latarń. I tyle wrzaśnie księżyc, jak zwykle nie na miejscu, z kiepskim wyczuciem czasu. Wiatr zdmuchnie nasze sprawy, kalendarz pomknie naprzód.
Mam nadzieję, że nie zapomnę szepnąć pożegnalnie:

Później.

[eka]

Marcin, przejrzyj, proszę jeszcze raz. Są tu świetne frazy, ale czy na pewno ma pozostać w takiej formie:

nie pogadamy to i owo

bez nadawcy
i adresat pewnie nie dojdą.

Nawet nie pisnę z języka kołkiem

I tyle wrzaśnie księżyc,

[eka]

Kiedy się stłucze ostatnie słowo

- wtedy nikt nie będzie potrafił pisać o miłości.
W konsekwencji:

Wiatr zdmuchnie nasze sprawy, kalendarz pomknie naprzód

[Henryk VIII]

Smutny tekst ...

[Nula.Mychaan]

Ewa ma rację, bo niektórych fraz to diabelnie można Ci zazdrościć, a niektóre brzmią w całości jak dysonans, choćby ta:

Nawet nie pisnę z języka kołkiem.

Potrafisz pisać tak, że dostaje się gęsiej skórki, tym razem, to nie to. Sorry.

[Tomasz Gil]

Według mnie treść ginie w ornamentyce. Dla mnie proza poetycka, to kawałek tekstu z dużą metaforą, na przykład. Gdybyś zrobił z tego wiersz, może byłoby, ale z prozą ma niewiele wspólnego, oprócz zapisu.
Pozdrawiam.