opowieść zasłyszana ze studni

[skaranie boskie]

Opowieść zasłyszana ze studni

Mojej Julii




Nad skołataną słońcem, marmurową ziemią,
gdzie kolorami tęczy skały, zda się, mienią
miasto wyrasta nagle – murowane, piękne;
miasto historią znane opisaną z wdziękiem.

Tu krużgankami bieży dawnych dni wspomnienie,
pragnie ocalić swoje sny przed zapomnieniem.
Pustych zaułków cisza grzmi jak przed wiekami,
z rzadka przechodnia ujrzy bruk smutkiem pijany.
Tyko czasami świtem, jakby w wiatr się wprzęgły,
cichutko zabrzmią słowa pradawnej przysięgi.

Tej opowieści źródło w starych księgach gości -
o nieszczęśliwej prawi dwojga dusz miłości,
dzieje burzliwej nocy w swą opiekę bierze
i gorące uczucie składa jej w ofierze.
Pary kochanków śladem pod balkonem kroczy
czar zakochanych westchnień - namiastka rozkoszy –
póki uśpione domy, psy, gospoda, stajnia…
W miejsce skowronka słowik rychły świt oznajmia.
Lecz nie pisane dwojgu dzień oglądać nowy –
nim słońce światem władnie w cieniu złożą głowy.


***


Taką legendę miasto opowiada nocą,
gdy na bezchmurnym niebie gwiazdy się rozzłocą.

Tam, pośród domów cichych, stojąc obok studni
możesz usłyszeć czasem kochanków szept złudny
i w zadumaniu spytasz gdzie dziś on i ona.
Czy na zawsze śmierć tuli ich w swoich ramionach?





Verona (IT)
27 styczeń 2010



skaranie boskie


No to jeszcze raz, po małym liftingu.

Opowieść zasłyszana ze studni


Mojej Julii




Nad skołataną słońcem, marmurową ziemią,
gdzie kolorami tęczy skały, zda się, mienią
nagle miasto wyrasta– murowane, piękne;
miasto znane historią opisaną z wdziękiem.

Tu krużgankami bieży dawnych dni wspomnienie,
jakby chciało ocalić sny przed zapomnieniem.
Cisza pustych zaułków grzmi jak przed wiekami,
z rzadka ujrzy przechodnia bruk smutkiem pijany.
Tyko świtem czasami, jakby w wiatr się wprzęgły,
zabrzmią słowa ściszone pradawnej przysięgi.

Źródło tej opowieści w starych księgach gości -
prawi o nieszczęśliwej dwojga dusz miłości,
dzieje nocy burzliwej w swą opiekę bierze
i gorące uczucie składa jej w ofierze.
Śladem pary kochanków pod balkonem kroczy
magia nocnych uniesień - namiastka rozkoszy –
póki domy uśpione, śpi gospoda, stajnia…
Słowik w miejsce skowronka rychły świt oznajmia.
Lecz dziś im nie pisane dzień oglądać nowy –
zanim słońce zaświeci, w cieniu złożą głowy.


***


Taką miasto legendę opowiada nocą,
gdy na niebie bezchmurnym gwiazdy się rozzłocą.

Pośród domów, tam właśnie, stojąc obok studni -
możesz z mroku usłyszeć szept kochanków złudny
i w zadumie zapytasz gdzie dziś on i ona.
Czy na zawsze śmierć tuli ich w swoich ramionach?





Verona (IT)
27 styczeń 2010
zmodyfikowany 22 luty 2012



skaranie boskie

[Leon Gutner]

Cóż opis i nastrój wart każdej Julii .
I każdego Leona .

Mój podziw Małpko .

Z ukłonem L.G.

[Miladora]

I pomyśleć, że to wszystko fikcja.

Dobry klimat stworzyłeś, Skarańku.

Jedyne, co mi przeszkadza, to:
- Tu krużgankami bieży dawnych dni wspomnienie,
pragnie ocalić swoje sny przed zapomnieniem. - wspomnienie/zapomnieniem - pokusiłabym się o lepszy rym.

- Pary kochanków śladem pod balkonem kroczy - jaśniejszy sens byłby po przestawieniu szyku:
- Śladem pary kochanków pod balkonem kroczy

Dobrego
Wiersz w sam raz na Walentynki...

[Nicol]

No to można wpaść jak w studnię w te Twoje wersy

[Nilmo]

tak na "słucha" to w kilku miejscach splatfusiła się stopa rytmiczna. Czasowników bym trochę ujął. Np.

"Tu krużgankami bieży dawnych dni wspomnienie,
pragnie ocalić swoje sny przed zapomnieniem." -na pragnąc itp.

Wówczas unikniesz trybu wyliczającego - co jakie ma zadanie - uzyskując efekt naturalnej opowieści co uważam, będzie bardziej sprzyjało legendzie. Myślę że to dobry wiersz, tylko trzeba mu kosmetyki. Dzięki.

[e_14scie]

opowieść ciekawa, forma skaraniowa, parę rymów na tróję, treść na piątkę, ale rytmika Ci czasem przysiadła.
Generalnie na 4 piwa

[skaranie boskie]

Dziękuję za komentarze.
Wszystkie uwagi uważam za celne.
Mam już zresztą pomysła na nową wersję tego gniotka.
Ostatnio trochę mi czas szwankował, nie zająłem się nim więc dokładniej. Ale pomysł jest i czeka na swoje pięć minut.
Pozdrawiam.

[SamoZuo]

Podoba się, bardzo ładny wiersz

Pozdrawiam

[skaranie boskie]

Poprawiłem.
Rytmika, moim zdaniem, już nie kuleje zbytnio.
Co do rymów, postanowiłem nie zmieniać.
Nie cierpię asonansów, a rymy dokładne, to nie zawsze rymy gramatyczne, albo zgoła częstochowskie.
Myślę, że nie ma w wierszu ani jednego wspomnianej proweniencji. Wiem, że rym dokładny jest niemodny. Jak fiolet...

[skaranie boskie]

Podoba się, bardzo ładny wiersz

Ale gdzie mu do twojego nowego awatara...
Też się podoba