Skąd

[ble]

I.
Skąd są, zawiązują po cichu, rozciągają przestrzenie?
Różowa galaretka, przeźroczysty kształt. Blisko serca,
więc słuchasz muzyki

Mozarta, Beethovena i tego, co z gwiazd
zbierają minimaliści: Proverb.

Stamtąd musiało przyjść, z odprysków światła.

II.
Z iskry. Bo gdy się przesunęło, płonęłaś elektrycznie
jaśniejąc od środka. Mówią, że ładna szminka,
ale ty nie chcesz słuchać słów, które zagłuszają.

Abyśmy się stali,

nie wiesz nic. Trochę mdłości, wieczorem parę kresek.

[Alek Osiński]

Nie będę ściemniał, bardzo lubię takie pisanie
niekonkretne, nienamacalne, pozwala aby tak
wiele się działo w przestrzeni miedzy słowami.
Bardzo na tak jestem

[ble]

Miło, że na tak. Ale on ci, ten wiersz, wcale nie taki mglisty. Proverb.
Myślę sobie, Al, że trzeba opowiadać dookoła, tworzyć tylko tło, wtedy sedno jest bardziej wyraźne. Może to właśnie udało mi się zrobić.

[P.A.R.]

Nie będę ściemniał, bardzo lubię takie pisanie
niekonkretne, nienamacalne, pozwala aby tak
wiele się działo w przestrzeni miedzy słowami.

tak dużo i o wiele więcej ...
więcej ...

[ble]

P.A.R., widzę, że wsiąkasz między wierszami
Dzięki za zaglądkę.

[Ewa Włodek]

przemówił do mnie...Miło było poczytać...


Pozdrawiam najcieplej...
Ewa

[ble]

Przemówił? Może zagaworzył?

Dzięki, Ewo, pozdrawiam

[Gloinnen]

Pięknie ujęłaś temat.

Ale się czepnę...

Trochę mdłości, wieczorem parę kresek.

Końcówka moim zdaniem za bardzo sugeruje odczyt.

Cały wiersz sytuuje się w krainie niemalże baśniowej, mistycznej, transcendentnej, oscyluje wokół delikatnej metaforyki, a ostatnia fraza wali przyziemnością po oczach.

Pozdrawiam,


Glo.

[ble]

Glo, w zamierzeniu chodziło mi o zderzenie tej, jak piszesz, transcendencji z prozą dolegliwości stanu błogosławionego, z jego ziemskim obliczem.
Wydawało mi się poza tym, że wiersz bardzo nieczytelny albo mało czytelny. Pisząc o kreskach nie miałam na myśli przede wszystkim testu ciążowego, ale lekko podwyższoną temperaturę. Dla mnie tekst nienaruszalny, ale dziękuję za uważne czytanie
Bardzo

[miniawka]

Witaj,
tu Cię znalazłem!
Masz rację: "tekst nienaruszalny". A jednak spróbuję. Po ostatnim Twoim wersie:

i minę wszystkie twoje kontynenty
będziesz szczęśliwa, a ja na tym świecie
potrzebny lub nie, to się okaże.
Taka jest bolesna prawda.

Zupełnie nie jestem pewien, czy to potrzebne.
Jestem pewien, ze nie jest potrzebne "II." (chodzi o część II - samo "II"). Zakłóca (opóźnia niep0trzebnie) piękne przejście pomiędzy wersem "Stamtąd..." , a wersem "Z iskry..."

Popatrz,
Adam