stare krzesła

[P.A.R.]

tu się robi Autorce dobrze
nie pouczaj ...

[e_14scie]

tu się robi Autorce dobrze
nie pouczaj ...

[P.A.R.]

tu się robi Autorce dobrze
nie pouczaj ...

chwila
lecę po ręcznik ...

[e_14scie]

chwila
lecę po ręcznik ...

weź mój

[P.A.R.]

masz taki duży ......................

[Gloinnen]

mówią idź
zostajesz
mówią nie odchodź
idziesz
a słońce nadal przypięte promieniem
do chmury

[Qń Który Pisze]

Qń, to taki figlarz trochę i myśli - owszem, krzesełko fajna rzecz, czasami niektórzy chcieliby być siodełkami u rowerów niektórych przełajowych kolarek Trzepie, jak na torze do jazdy próbnej w warszawskiej FSO.
Myślę też sobie, nie bez Kozery Andrzeja, że krzesło, jak krzesło, ale łóżko w sypialni to mogłoby napisać wielotomową odyseję zmęczonych sprężyn, gdyby oczywiście było takie
Łóżko Które Pisze , bo o qniach to słyszałem
Przywiązanie do rzeczy, to druga natura człowieka, która właśnie w sprzętach szuka swoich powierników i milczących świadków samotnego życia.
Krzesła nie mają lekkiego życia, bo nieraz przyjdzie im bez maski użerać się z podłym siarkowodorem i tylko krzesła wiedzą ile ich to kosztuje Są krzesła, które muszą czasami dwie osoby pomieścić i nie mogą się te cztery nogi nadziwić, bo w pewnym momencie jest tych nóg osiem i wszystkie wiją się, jak Laokoon w splotach wężów, chociaż wiadomo, że chodzi tylko o jednego węża
Krzesła, jak Atlas dźwigają ludzkie problemy i tę część ciała w której na ogół te problemy zamieszkują Dopiero w nocy odpoczywają, zastanawiając się skąd takie dwa zmysłowe zagłębienia na czółku
A słońce przypięte pinezką do nieba oznacza dla krzesła kolejną dźwigaczkę. To trochę niesprawiedliwe, że krzesło ma cztery nogi i nawet nie może się podrapać w... głowę.
Ładny sentymentalny zapis, w którym krzesło jawi się nieco więcej niż stojak do podtrzymywania d...y.
Tam gnieżdżą się myśli, które chronią się przed światłem dziennym.

[miniawka]

Witaj,
to dobry, skończony wiersz. A "...słońce nadal przypięte promieniem do chmury..." to coś wspaniałego.
Spróbowałem dodać obraz. Tekst jak to tekst - wielka nadmiarowość sensów. A fota - super konkret.
I to się zderza.
Dla jasności: nie lubię takich fot - są zbyt nachalne, oczywiste, lecz tu może się stopi z tekstem. Jeśli nie - trudno.
Popatrz do "Grafik".
Adam miniawka

[e_14scie]

dziękuję Qniowi, za obszerny i lotny komentarz

Witaj,
to dobry, skończony wiersz. A "...słońce nadal przypięte promieniem do chmury..." to coś wspaniałego.
Spróbowałem dodać obraz. Tekst jak to tekst - wielka nadmiarowość sensów. A fota - super konkret.
I to się zderza.
Dla jasności: nie lubię takich fot - są zbyt nachalne, oczywiste, lecz tu może się stopi z tekstem. Jeśli nie - trudno.
Popatrz do "Grafik".
Adam miniawka

patrzyłam i się uśmiechnęłam

dzięki Adamie