samolocik

Wiadomość

witka · #1 Post autor: **witka** » 25 lut 2018, 10:30

mój wnuk jest
oblatywaczem krótkich sklepów po obu stronach ulicy
co tydzień desantujemy w Forcie Bolka i Lolka
wieczorem na wyrastających skrzydłach przenosi nas
do wielowarstwowego lasu z grzybami słodyczowymi
znowu nie z hangaru lotto obiecanym samolotem

bez przedszkolnego kolegi majtka pokładowego
zalutowanego z dinozaurami i wiadereczkami
kiedy z innymi odszedł na ostatni krąg

ksiądz popodmiatał kropidłem dusze
przejęte przez wieże kontrolne
już niezabezpieczone cyrografami

#2 Post autor: **eka** » 26 lut 2018, 15:18

Bardzo ostatnia strofa.
Wiersz, pomimo jakże ciepłej relacji dziadka i wnuczka (zw.1.), bardzo smutny. Czytam dwie ostatnie cząstki jak epitafium dla dziecka.
Niekoniecznie w wyniku katastrofy samolotu, być może to tylko próba metaforycznego ujęcia śmierci jako lotu.

mirek13 · #3 Post autor: **mirek13** » 26 lut 2018, 17:11

Niezależnie, czy poszukiwania Ewy są słuszne, czy nie, to bardzo dobry wiersz.
Łącznie z tytułem, który jest prosto - zdrobniały, a siłę ma.

Marcin Sztelak · #4 Post autor: **Marcin Sztelak** » 27 lut 2018, 15:36

O, to świetny wiersz, niezależnie od interpretacji. Napisany z wyczuciem.

Pozdrawiam.

biegnąca po fali · #5 Post autor: **biegnąca po fali** » 28 lut 2018, 9:45

Bardzo dobry, witka. Taki... do wielokrotnych powrotów.
Dziękuję.

Nula.Mychaan · #6 Post autor: **Nula.Mychaan** » 09 mar 2018, 19:22

Smutny ten wiersz, ostatni wers rewelacyjny