pod paznokciami idealne wymówki

[Elunia]

kreślę ósemki na piasku
bo coś trzeba robić
gdy ty zalewasz robaka

rano mówisz żebym nie wychodziła bo pada
wieczorem zapominasz zakręcić kran
a tam kapią sny z fabułą o normalności

potem chodzisz z rękami w kieszeniach
jakbyś czekał na przyzwolenie

nudne to rysowanie
muszę poszukać innego zajęcia

[tabakiera]

rano mówisz żebym niewychodziła bo pada

Nie z czasownikami piszemy osobno.
Pewnie coś się niechcący połączyło.

Jest dużo emocji w tym wierszu i prostota, która chwyta za gardło.
Bezradność.

[Elunia]

Tak to jest jak się pisze w telefonie. Niby sprawdzałam hi hi. Dziękuję za uważne czytanie i pozostawienie komentarza.
Skoro wyłuskałaś bezradność, to znaczy, że osiągnęłam cel. Dziękuję

[tetu]

Bardzo fajny tytuł Elu.
Bolesny wiersz.

[Elunia]

Dziękuję tetu za odwiedziny. Skoro tytuł Ci się spodobał, to mnie cieszy.

[Lucile]

Skoro tytuł Ci się spodobał, to mnie cieszy

I nie tylko tytuł, Eluniu.

To kreślenie ósemek ma dla mnie jeszcze dodatkowy, szczególny wymiar. Wystarczy "przewrócić" ósemkę, a zobaczymy symbol nieskończoności. I przyszła mi na myśl, gdzieś, kiedyś zasłyszana teza pewnego dziewiętnastowiecznego matematyka, że nieskończoność można potraktować jako obiekt. Obiekt, na którym możemy dokonywać czynności, działań i operacji ( bo coś trzeba robić). Można też porównywać, jak w wierszu, dzień do dnia, ranek do wieczoru:

rano mówisz żebym nie wychodziła bo pada
wieczorem zapominasz zakręcić kran
a tam kapią sny z fabułą o normalności

Istnieje również, jak w omawianym twierdzeniu pewna hierarchia, że niektóre zbiory nieskończone są inne, liczniejsze (ważniejsze?) niż inne, w Twoim wierszu, on:

ty zalewasz robaka

potem chodzisz z rękami w kieszeniach

ręce w kieszeniach - jaki ważniak
ona:

kreślę ósemki na piasku

czyli wykonuje czynności ulotne, nietrwałe, nieistotne

bo coś trzeba robić

Na szczęście przyszła refleksja:

nudne to rysowanie
muszę poszukać innego zajęcia

Jest dla peelki nadzieja – niech poszuka.

Zastanawiam się, czy świadomość iż (prawdopodobnie) symbol ∞ wywodzi się od greckiej litery omega - ostatniej w alfabecie, wyznaczającej koniec - miał wpływ na kreślenie tej cyfry.

Ostatni wers mnie na taką myśl naprowadził.
Wystarczy już tego jałowego biegu, basta, koniec - muszę poszukać innego zajęcia.

Poczytało i „pogrzebało” mi się w Twoim wierszu z ciekawością - zaintrygował oraz powiódł w powyższe rejony nauki (niestety, zbyt mało mi znanej, jaka szkoda!), która obok filozofii jest jej niekwestionowaną królową.

Pozdrawiam
Lu

[Elunia]

Uwielbiam matematykę. Liczenie jest potrzebne, a zawsze można liczyć na siebie.
Ładnie rozebrałaś mój wiersz, teraz wszyscy wiedzą co we mnie śpi. Co do ósemek, to masz rację, można po nich kreślić aż do nieskończoności. Wybrałam celowo. Szukam innego zajęcia kreśląc ósemki na piasku, gdzie piasek też jest symbolem przesypywania się w klepsydrze czasu.
Sprawiłaś mi radość swoją wizytą. Dziękuję

[Lucile]

Sprawiłaś mi radość swoją wizytą

Bardzo proszę, Eluniu, "rozbieranie" Twojego wiersza to była dla mnie przyjemność

[Elunia]

Bardzo proszę, Eluniu, "rozbieranie" Twojego wiersza to była dla mnie przyjemność

Przyjemność obustronna Jeszcze raz dziękuję

[Lucile]

Eluniu, usunęłam jeden z podwojonych postów, mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe

Kolorowych, miłych snów